tag:blogger.com,1999:blog-53098098143789262392024-02-20T20:51:11.454-08:00Γ- Λ ΜαταράγκαςΤο παρόν ιστολόγιο ξεκίνησε με αφορμή ένα πρόγραμμα που ανέλαβε το σχολείο μας με θέμα:"Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Τοπικής Δημοκρατίας" συνεχίζει όμως να ενημερώνεται από μαθητές και εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να καταγράψουν τη γνώμη τους.Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.comBlogger88125tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-10005575875196859352011-04-12T00:41:00.000-07:002011-04-12T00:41:16.598-07:00Το αγαπημένο τραγούδι της μαθήτριας της Α Γυμνασίου Αρετή Αρχοντή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/D1Ufv65L39s" title="YouTube video player" width="480"></iframe><br />
Έρχεται μια στιγμή<br />
όταν μας καλεί κάποιος<br />
όταν ο κόσμος πρέπει να γίνει ένα<br />
υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν <br />
και είναι καιρός να δώσουμε ένα χέρι στη ζωή<br />
Το μεγαλύτερο δώρο όλων<br />
<br />
</div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-85871393344767800932011-04-12T00:31:00.000-07:002011-04-12T00:31:34.476-07:00Ειρήνη - Προτάσεις και επιλογή των μαθητών της Α Γυμνασίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="340" src="http://www.greektube.org/gtplayer.php?id=38827&autostart=0" title="Greektube Video" width="560"></iframe><br />
<ul><li>Αν είναι να υπάρξει πρόβλημα, ας είναι στην εποχή μου, για να'χει το παιδί μου ειρήνη Πέιν Τόμας</li>
<li>Αν επιθυμείς ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο (Se vis pacem, para bellum) Καίσαρας Ιούλιος</li>
<li>Αντί πολέμου ειρήνην ελώμεθα (Αντί πολέμου ας προτιμήσουμε ειρήνη) Θουκυδίδης</li>
<li>Γνωρίζουμε πολλές εκφράσεις και γνωμικά για το έγκλημα του πολέμου και ευχαριστούμε τον Θεό πως ζούμε εν ειρήνη και έχουμε τη δυνατότητα να αφιερώσουμε τη σκέψη μας και όλη την ενέργειά μας αλληλοαπατούμε και αλληλοϋπονομεύουμε ο ένας τον άλλον Τζερόμ Τζ.</li>
<li>Δεν αναζητάμε την ειρήνη για να βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά πολεμάμε για να έχουμε ειρήνη. Γι' αυτό, να είστε φιλειρηνικοί ακόμα κι όταν πολεμάτε, ώστε να νικήσετε τους αντιπάλους και να τους προσφέρετε την ευημερία της ειρήνης Άγιος Αυγουστίνος</li>
<li>Δεν συνέστησα ποτέ τον πόλεμο, παρά μόνο σε καιρό ειρήνης Γκραντ</li>
<li>Δεν υπήρξε ποτέ καλός πόλεμος ή κακή ειρήνη Φραγκλίνος</li>
<li>Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία” [Λουκ. β’14] Λουκ.β'14</li>
<li>Δώστε μια ευκαιρία στην ειρήνη (Give peace a chance) Λέννον Τζων</li>
</ul><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/xwJQffbssxo" title="YouTube video player" width="480"></iframe></div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-8508617752445126962011-03-06T12:53:00.001-08:002011-03-06T12:53:59.832-08:00Oι δυο λύκοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής<br />
Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην<br />
ψυχή των ανθρώπων. Είπε: <br />
"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων'<br />
που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"<br />
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η<br />
θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία,<br />
η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα,<br />
τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.<br />
<br />
Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η<br />
αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη,<br />
η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η<br />
γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και <br />
η πίστη στο Θεό.'<br />
<br />
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά<br />
ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"<br />
<br />
<br />
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ...............<br />
"Αυτός που ταΐζεις."<br />
</div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-54517379592219661892011-03-02T13:35:00.000-08:002011-03-02T13:36:17.114-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal">Απόκριες στην Ελλάδα. . . </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με τη λατινογενή λέξη <b><span style="font-weight: normal;">Καρναβάλι</span></b>, την αντίστοιχη της ελληνικής απόκρεω ή αποκριά, χαρακτηρίζεται η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρά Δευτέρα, κατά την οποία επικρατεί το έθιμο του μασκαρέματος. Κυριολεκτικά «Αποκρεά» σημαίνει τον αποχαιρετισμό της περιόδου κρεατοφαγίας ή την αποχή από το κρέας (από-κρεώ). Αντίστοιχα και η λατινογενής λέξη «Καρναβάλι» είναι σύνθετη από τις λέξεις carne = κρέας και vale = χαιρετώ. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><u><span style="font-weight: normal;">Το έθιμο του χαρταετού</span></u></b><u> </u></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έθιμο για μικρά και μεγάλα παιδιά, ο χαρταετός «προσφέρει» με τις τρελές και απίθανες πτήσεις του μοναδικές στιγμές χαράς. Πώς όμως ξετυλίγεται η... καλούμπα της ιστορίας του;<br />
Όλοι συμφωνούν πως οι χαρταετοί είναι επινόηση των ανατολικών λαών (Κινέζοι, Ιάπωνες κ.λπ.), όμως αν θέλουμε να βρούμε ποιος χρησιμοποίησε τους αετούς σαν πτητικές μηχανές θα πρέπει να γυρίσουμε στον 4ο αιώνα όταν ο φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και πολιτικός Αρχύτας, από τον Τάραντα της Σικελίας, εφηύρε την πρώτη πτητική μηχανή τη λεγόμενη «περιστερά του Αρχύτα». Ήταν ένα ξύλινο ομοίωμα πουλιού που πετούσε με την επενέργεια του βάρους που ήταν αναρτημένο σε τροχαλία και πεπιεσμένου αέρα που διέφευγε από μία σχισμή.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Οι αετοί της αρχαιότητας και του Μεσαίωνα ήταν κατασκευασμένοι πιθανότατα από πανί, ενώ οι πρώτοι χαρταετοί αναφέρονται το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία, σε ημερολόγιο κληρικού ως παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα. Το 1749, ο καθηγητής Αστρονομίας Γουίλσον, στη Γλασκώβη, σηκώνει τον πρώτο μετεωρολογικό αετό μαζί με τους μαθητές του και το 1754 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος στην Αμερική διαπιστώνει τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας με αετό. Ο πρώτος κυψελοειδής τεράστιος αετός για μετεωρολογικές παρατηρήσεις υψώνεται από τον Αυστραλό Χαργκρέιβ το 1880, ενώ το 1909 ένα σύστημα αετών σηκώνει τον πρώτο άνθρωπο στον αέρα. Λέγεται επίσης, πως για να ρίξουν το πρώτο σχοινί κατασκευάζοντας τη μεγάλη γέφυρα του ποταμού Νιαγάρα χρησιμοποίησαν αετό ενώ πολλοί αετοί κατασκευάστηκαν για στρατιωτικές χρήσεις. Από τα πλουσιόπαιδα της Ευρώπης, οι χαρταετοί πέρασαν από λιμάνι σε λιμάνι και έφθασαν πρώτα στη Σμύρνη, στη Χίο και στην Κωνσταντινούπολη, για να συνεχίσουν στα Επτάνησα, την Πάτρα, τη Σύρο και έπειτα σε όλη την Ελλάδα. Ανάλογα με την περιοχή, είχαν και μία ονομασία. Οι Σμυρνιοί τούς έλεγαν «τσερκένια», οι Κωνσταντινουπολίτες «ουτσουρμάδε»ς, οι Πόντιοι «πουλία», οι Θρακιώτες «πετάκια», οι Επτανήσιοι «φυσούνες». Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι χαρταετοί ονομάζονταν «αστέρια», «ψαλίδες», «φωτοστέφανα» κ.ά. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><u><span style="font-weight: normal;">Καθαρή Δευτέρα - Ο Αγάς στη Χίο</span></u></b> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ο «Αγάς», είναι ένα από τα ομορφότερα και παλαιότερα έθιμα της Χίου και αναβιώνει στα Μεστά και στους Ολύμπους την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο δικαστήριο, από το οποίο δεν γλιτώνει κανες χωρίς να καταβάλει κάποιο πρόστιμο! Το έθιμο του Αγά έχει τις ρίζες του στην τουρκοκρατία και ανάγεται γύρω στο 1830-1840.<br />
Ο «Αγάς» συνοδευόμενος από το επιτελείο του, προσπαθεί να μπει στο χωριό από την παλιά κεντρική σιδερένια πύλη. Οι φρουροί αντιστέκονται σθεναρά, αλλά τελικά θα καταφέρει να μπει, και συνοδεία βεγγαλικών και χαρτοπόλεμου, θα περάσει από τα στενά σοκάκια του μεσαιωνικού χωριού, και θα κατευθυνθεί προς την κεντρική πλατεία. Τα τελευταία χρόνια, τον «Αγά» τον συνοδεύει και η «Χανούμα», η οποία συνοδεία οργάνων φτάνει κι εκείνη στην πλατεία του χωριού και παίρνει την θέση της δίπλα του, καθ' όλη την διάρκεια των δικών που ακολουθούν.<br />
Μετά από την πανηγυρική είσοδο στο χωριό του «Αγά» και της «Χανούμας», ο «Αγάς» κάθεται στην θέση του και ξεκινάνε οι δίκες. Γιατί ο «Αγάς» είναι ένας αυστηρός δικαστής, που δικάζει ρωμιούς και Τούρκους. Εξετάζει τα παραπτώματα που τους αφορούν, χρηματικά, ιδιοκτησιακά, ακόμα και ερωτικά (!) και καταδικάζει σχεδόν όλους τους κατηγορούμενους, οι οποίοι προέρχονται από τους θεατές του εθίμου.<br />
Αυτός που θα καταδικαστεί είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει ένα χρηματικό πόσο για να εξαγοράσει την ποινή του και τα χρήματα αυτά πηγαίνουν υπέρ του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού. Κύριο χαρακτηριστικό της δίκης είναι το χιούμορ και τα πειράγματα, από τα οποία βέβαια κανείς δεν παρεξηγείται. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><u><span style="font-weight: normal;">Αλευροπόλεμος στο Γαλαξείδι</span></u></b><u> </u></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ολόκληρο το καρναβάλι κυλά στο ρυθμό του ξεφαντώματος στην όμορφη αυτή παραλιακή πόλη της Στερεάς Ελλάδας, και δεκάδες τουρίστες σπεύδουν να δουν από κοντά στο έθιμο του αλευρομουτζουρώματος. Πρόκειται για μια καθιερωμένη γιορταστική εκδήλωση της Καθαράς Δευτέρας, όπου οι λάτρεις του καρναβαλιού δεν παίζουν με τις σερπαντίνες και το χαρτοπόλεμο, αλλά επιδίδονται στον «αλευροπόλεμο» που κρατά τις ρίζες του από το 1801.<br />
Όπως υποδηλώνει και η ίδια η λέξη, βασικός πρωταγωνιστής της ημέρας είναι το αλεύρι, που πετιέται σε γενναιόδωρες ποσότητες μεταξύ των καρναβαλιστών την ώρα που χορεύουν σε ξεχωριστούς κύκλους οι άντρες και οι γυναίκες. Πλην όμως, όλοι τους πρέπει να είναι μουτζουρωμένοι με κάρβουνο στο πρόσωπο. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από κάρβουνο, τα πρόσωπα είναι κρυμμένα πίσω από ένα σωρό άλλα απίθανα και διασκεδαστικά υλικά, όπως το λουλάκι, το βερνίκι των παπουτσιών και η ώχρα. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><u><span style="font-weight: normal;">Οι Φανοί - Κοζάνη</span></u></b><u> </u></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Οι "φανοί", οι μασκαράδες που περιφέρονται σε όλη την πόλη, οι λαϊκοί οργανοπαίκτες και οι μπάντες στους δρόμους, το κρασί, τα "κιχιά" και τα κεράσματα σε όλους, η έντονη σκωπτική διάθεση και η καθολική συμμετοχή στα δρώμενα, είναι τα χαρακτηριστικά των αποκριάτικων ημερών.<br />
Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για το έθιμο των μεταμφιεσμένων (ρογκατζιάρια) είναι του 1747, η ύπαρξή τους όμως πρέπει να τοποθετηθεί γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα, παράλληλα με την πρώτη βιοτεχνική και εμπορική ανάπτυξη της πόλης.<br />
Παλιότερα -στις γιορτές του δωδεκαημέρου- οι ομάδες των μεταμφιεσμένων ονομάζονταν "ρογκατζιάρια" με κυριότερη αμφίεση αυτή των κωδωνοφόρων. Αυτοί φορούσαν προσωπίδα με μορφή γοργόνας, ψάθινη πανοπλία, κρεμούσαν πάνω τους κουδούνια και κυπριά και κρατούσαν ένα δρεπάνι. Όταν δυο παρέες κωδωνοφόρων συναντιόνταν σε ένα στενό δρόμο, η μία θα έπρεπε να υποχωρήσει για να περάσει η άλλη.<br />
Όμως την υποχώρηση τη θεωρούσαν ταπεινωτική και γι' αυτό η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύγκρουσης ήταν γύρω στα 1860 να αλληλοσκοτωθούν δυο αδέλφια που δεν αναγνώρισε το ένα το άλλο. Από τότε οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν τις εκδηλώσεις, οι οποίες ξανάρχισαν μετά το 1890.<br />
Το αναβιωμένο έθιμο -οι απόκριες- με τα "καρναβάλια" είχαν μια ανανεωμένη μορφή, αποτελώντας ολόκληρες θεατρικές παραστάσεις με θέματα από την ιστορία, τη μυθολογία, τα ταξίδια, τη σύγχρονη ζωή. Το πιο χαρακτηριστικό θέμα της εποχής ήταν το "καρναβάλι της καμήλας". Το 1938 ο Δήμος Κοζάνης επισημοποίησε τις αποκριάτικες εκδηλώσεις, που διακόπηκαν με τον πόλεμο και ξανάρχισαν το 1950.<br />
Σήμερα, τις ημέρες του καρναβαλιού η Κοζάνη αποδεσμεύεται από τα καθημερινά προσχήματα και επαναφέρει το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα για να εκφραστεί αυθεντικότερα και να ξεφαντώσει διονυσιακά.<br />
Το μεσημέρι της μεγάλης αποκριάς γίνεται παρέλαση αρμάτων και μεταμφιεσμένων ομάδων που εκπροσωπούν την κάθε γειτονιά. Ακολουθεί βράβευση της πιο εντυπωσιακής συμμετοχής, από το Δήμο Κοζάνης, σε ειδική τελετή που γίνεται στο πάρκο του Αγίου Δημητρίου. Το βράδυ της μεγάλης αποκριάς σε κάθε γειτονιά ανάβουν οι "φανοί", μεγάλες φωτιές γύρω από τις οποίες χορεύουν και τραγουδούν μικροί και μεγάλοι.<br />
Το κρασί, τα "κιχιά", τα κεράσματα για όλους, αλλά κυρίως το ιδιαίτερα "καυτό" περιεχόμενο των τραγουδιών που λέγονται... "ξιανέντροπα" ή "νοικουκυρίσια", αποτελούν εγγύηση άμυνας στο τσουχτερό κρύο που επικρατεί εκείνη την εποχή</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το έθιμο του χαρταετού την Καθαροδευτέρα έχει πλέον εξαπλωθεί από άκρου σ' άκρο, σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι το ίδιο διαδεδομένο όμως το πέταγμα του αερόστατου, που τις ημέρες της αποκριάς συνηθίζεται στη Μεσσηνία. Χρησιμοποιώντας τις ίδιες πολύχρωμες κόλες -με αυτές που φτιάχνουν και τους χαρταετούς- κατασκευάζουν αερόστατα. Το ανοιχτό κάτω άκρο του παίρνει την όψη περιμέτρου κύκλου με τη χρήση καλαμιού, ενώ τη διάμετρο του αποτελεί ένα σύρμα, στο μέσον του οποίου τοποθετείται ένα εμποτισμένο στο πετρέλαιο στουπί, το οποίο ανάβουν λίγο πριν αφήσουν το αερόστατο, αφού πρώτα το βάλουν για λίγα λεπτά πάνω από τη φωτιά, ώστε να ζεσταθεί το εσωτερικό του, για να φύγει στα ουράνια. Ακολουθεί το κυνήγι του από ομάδες παιδιών προκειμένου να το πιάσουν και να το φέρουν πίσω.<br />
Το έθιμο αυτό αναβιώνει οργανωμένα στην Πλατεία Όθωνος, στο ιστορικό κέντρο της Καλαμάτας, ενώ το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας πετούν αερόστατα στο Διαβολίτσι, συμπληρώνοντας έτσι τις αποκριάτικες εκδηλώσεις στην περιοχή του Δήμου Ανδανίας. </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-76043667894406421082011-02-05T02:55:00.000-08:002011-02-05T02:55:06.010-08:00Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/choOYBFZBVA" title="YouTube video player" width="560"></iframe>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-61182318899291873732010-12-30T07:25:00.000-08:002010-12-30T07:25:07.287-08:00Ζωή με αγάπη<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/FkH2of_4FKs?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/FkH2of_4FKs?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br />
<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/R5SYm1faHxo?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/R5SYm1faHxo?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br />
<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/h8uMGKVAYOw?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/h8uMGKVAYOw?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br />
<br />
Ιδέα της Κωνσταντίνας Καρακαξά! Πολύ όμορφα Κωνσταντίνα.<br />
Ό,τι καλύτερο για να ευχηθούμε καλή χρονιά! Καλή, και ήρεμη και ουσιαστικά δημιουργική χρονιά από το Γυμνάσιο-Λυκειακές Τάξεις Ματαράγκας<br />
<br />
Serenade<br />
<br />
Did you see the lights Είδες τα φώτα<br />
As they fell all around you? Πώς πέφτουν γύρω σου<br />
Did you hear the music? Άκουσες τη μουσική<br />
A serenade from the stars μια σερενάτα από τα αστέρια<br />
<br />
Wake up, wake up Ξύπνα, ξύπνα <br />
Wake up and look around you ξύπνα και κοίτα γύρω σου<br />
We're lost in space Είμαστε χαμένοι<br />
And the time is our own Και ο χρόνος μας ανήκει<br />
<br />
Did you feel the wind Ένιωσες τον άνεμο<br />
As it blew all around you? Καθώς φυσά γύρω σου<br />
Did you feel the love Ένιωσες την αγάπη<br />
That was in the air που υπήρχε στην ατμόσφαιρα<br />
<br />
Wake up, wake up Ξύπνα, ξύπνα <br />
Wake up and look around you ξύπνα και κοίτα γύρω σου<br />
We're lost in space Είμαστε χαμένοι<br />
And the time is our own Και ο χρόνος μας ανήκει<br />
<br />
The sun comes up Ο ήλιος είναι ψηλά<br />
And it shines all around you και λάμπει γύρω <br />
You're lost in space είσαι χαμένος<br />
And the Earth is your home και η γη είναι το σπίτι σουΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-66417529010969366222010-12-14T03:45:00.000-08:002010-12-14T03:45:07.432-08:00Η Πάτι και ο μουσικός πάτος<center> <span><div class="headline">Tης Μαριάννας Τζιαντζή</div></span> </center> <div style="text-align: justify;">Σχολική αργία θα έπρεπε να είχε κηρύξει το υπουργείο Παιδείας την προχθεσινή ημέρα, τουλάχιστον για τα δημοτικά και τα γυμνάσια, ώστε όλοι οι μαθητές της χώρας να στηθούν μπροστά στην τηλεόραση για να δουν την Πάτι, τη δεκαεξάχρονη πρωταγωνίστρια της αργεντίνικης νεανικής σαπουνόπερας του Mega «Patty, η πιο όμορφη ιστορία».</div><div style="text-align: justify;">Η Πάτι (κατά κόσμον Λάουρα) ήρθε στην Ελλάδα! Καμιά εκατοστή πιτσιρίκια ήταν καλεσμένα το πρωί της Δευτέρας στην εκπομπή «Πρωινό mou» (Mega) περιμένοντας με ανυπομονησία να δουν το ίνδαλμά τους. Τα περισσότερα ήταν κάτω των 12 ετών και, προφανώς, απουσίαζαν από το σχολείο με τις ευλογίες των γονιών τους. Για την ακρίβεια, δεν ήταν απλώς 100 παιδιά, αλλά περίπου 100 τυχερά παιδιά, από όλη την Ελλάδα, που κληρώθηκαν ανάμεσα σε 15.000 και πλέον πιτσιρίκια που είχαν πάρει μέρος στον σχετικό διαγωνισμό.</div><div style="text-align: justify;">Περίπου μία ώρα περίμεναν τα παιδιά, καθισμένα σε κερκίδες, μέχρι να εμφανιστεί το ίνδαλμά τους. Ετσι, είχαν την ευκαιρία να δουν σε γιγαντοοθόνη το ζεύγος των παρουσιαστών να σχολιάζει τις αποχωρήσεις από το κυριακάτικο «Just the two of us» (όπου επίσης εμφανίστηκε η Πάτι). «Μου αρέσει η μαγκιά που βγάζει ο Ιατρόπουλος», λέει ο κ. Λιάγκας, «κι εγώ έτσι είμαι», εννοώντας έναν ηθοποιό που συμμετείχε στο σόου.</div><div style="text-align: justify;">Λίγη υπομονή και βγαίνει η Πάτι. Προηγείται μια βιντεοσκοπημένη επίδειξη γυναικείων εσωρούχων μιας γνωστής φίρμας. Ενώ τα μοντέλα ποζάρουν τουρλώνοντας ό,τι μπορεί να τουρλωθεί, μια φωνή εκτός πλάνου εξηγεί: «Η φετινή συλλογή είναι πιο σέξι, πιο αισθησιακή από ποτέ» και απευθύνεται «σε κάθε γυναίκα με σέξι και τρέντι διάθεση». Ακολουθεί μια επίδειξη παιδικής μόδας. Φέτος θα φορεθούν οι ταφτάδες. Ακούστε, τρέντι μαμάδες, ακούστε, τρέντι παιδιά!</div>Επιτέλους, η Πάτι εμφανίζεται. Πανζουρλισμός, κάποια παιδιά τη βιντεοσκοπούν ή τη φωτογραφίζουν με το κινητό τους και όλα μαζί τραγουδούν τα τηλετραγούδια της, χωρίς να ξεχνούν ούτε ένα «και». Η γλυκιά κοπελίτσα τα χάνει μπροστά στις γνώσεις των Ελληνόπουλων.<br />
Το θέμα δεν είναι η απουσία των παιδιών από το σχολείο, αφού οι δάσκαλοι δεν είναι παιδονόμοι. Είναι η πλήρης κατάρρευση των προσχημάτων, αφού ένα μεγάλο κανάλι δεν δίστασε να φέρει μαθητές στο στούντιο και να οργανώσει το πάρτι της Πάτι την ώρα των μαθημάτων και όχι το Σαββατοκύριακο.<br />
<div style="text-align: justify;">Τα τραγούδια της Patty είναι το ηχητικό ισοδύναμο του fast food: νόστιμα, εύπεπτα, κούφια κι εφήμερα, όμως αυτό δεν έχει σημασία. Η αγορά, η τηλεόραση κάνει τη δουλειά της. Σημασία έχει τι είδους αισθητική και μουσική αγωγή προσφέρει το σχολείο, ώστε τα ίδια τα παιδιά να διαμορφώνουν το κριτήριο που θα τους επιτρέψει από μόνα τους να αντιληφθούν ότι τους αξίζουν καλύτερα τραγούδια. Αν η καλλιτεχνική αγωγή στα σχολεία αγγίζει τον πάτο, είναι φυσικό οι μαθητές να ψαρώνουν μπροστά στον παγκόσμιο μουσικό πάτο.</div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-45925380338254723452010-11-23T16:01:00.000-08:002010-11-23T16:04:50.604-08:00Ενα λεύκωμα για τη γενιά του Ιντερνετ-Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 16-10-2010<h2 class="page-title" style="text-align: justify;">Εφτά χρήστες του facebook, καλλιτέχνες γνωστοί και δημοφιλείς, «απολογούνται». Γιατί έγιναν μέλη του; Γιατί τη βρίσκουν; Τι «ανεβάζουν»; Νιώθουν λιγότερο μόνοι; Κάνουν δημόσιες σχέσεις; </h2><div class="post-meta"></div><div style="text-align: justify;"> <span class="multimediaMIDDLE imageItemMEDIUM"> <a href="http://s.enet.gr/resources/2010-10/10-11f4-thumb-large.jpg" rel="shadowbox" title=""> </a><span class="caption"></span> </span> Ξαναβρίσκουν παλιούς τους φίλους και αποκτούν καινούργιους, που ίσως δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους; Τέλος, υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί; Α, μπα... Οπως φαίνεται, όποιος μπει στο facebook ξέρει τους κανόνες και τα όριά του και διαλέγει να επωφεληθεί από την καλή πλευρά του. Μια πλατιά πλατιά και παιδική επικοινωνία μεταξύ ενηλίκων. </div>ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΠΑΠΑΔΑΜΑΚΗ (χορογράφος) <br />
Σαν να ζω δυο ζωές <br />
<div style="text-align: justify;">Τι είναι αληθινή ζωή; Είμαστε τόσο περίπλοκα όντα, μεταλλασσόμαστε συνεχώς και είναι βέβαιο ότι εφευρίσκουμε διαρκώς τρόπους για να μην είμαστε μόνοι μας. Το facebook δημιουργεί ελπίδα, την ελπίδα των πιθανών δυνατοτήτων... Οτι θα δω τον Nanto που γνώρισα στην Κολομβία και μέχρι να τον δω έχω μια επαφή με τη ζωή του. Οτι θα πάω κι εγώ στην Κούβα, όπως η φίλη μου η Κωνσταντίνα που μόλις γύρισε από την Αβάνα και ανεβάζει φωτογραφίες για όλους εμάς τους φίλους της. Ο Rodrigo με βρήκε μέσω του facebook μετά από 15 χρόνια. Χάρηκα! Σπουδάζαμε μαζί στη Νέα Υόρκη. Με την Εύη ήμασταν μαζί στην τρίτη δημοτικού. Παρά πολλοί άλλοι φίλοι χάρηκαν που τους ανακάλυψα ή με ανακάλυψαν. Και πάρα πολλοί γνωστοί, σχετικά γνωστοί, γνωστοί γνωστού ή παντελώς άγνωστοι χάρηκαν επίσης. Συνδεδεμένοι. Ανθρωποι. Πρόσωπα. Εκατομμύρια φωτογραφίες, εικόνες, μουσικές, ταινίες. Επικοινωνία, τόσο μεγάλη δίψα για επικοινωνία. Είναι σαν να ζω δυο ζωές. Ποια είναι αληθινή; Το facebook έχει αληθινές δυνατότητες. Η ζωή έχει αληθινές εμπειρίες. </div>ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ <br />
(συγγραφέας) <br />
Ιδανικό για συνεσταλμένους <br />
<div style="text-align: justify;">Ακόμη και κορυφαίοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, όπως ο Ιούλιος Βερν ή ο Χ.Τ. Γουέλς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν το facebook. Μια παράλληλη, δηλαδή, πραγματικότητα, η οποία όμως είναι πραγματικότητα και καθόλου εικονική. </div><div style="text-align: justify;">Θεωρώ τεράστια πλάνη την άποψη πως το facebook αποξενώνει, πως αναγκάζει τον κόσμο να κλείνεται σπίτι του μπροστά σ' έναν υπολογιστή. Αντίθετα, σε φέρνει σε επαφή με τους άλλους. Δεν πρόκειται για ένα video game τύπου Sims. Τα άτομα με τα οποία «μιλάς», τα οποία γίνονται «φίλοι» σου, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Ενα ιδανικό εργαλείο για συνεσταλμένους ανθρώπους. Για αυτούς που φοβούνται να κάνουν το πρώτο βήμα. </div><div style="text-align: justify;">Κάποιοι φυσικά μιλάνε για «Μεγάλο αδερφό». Και μέχρι ένα σημείο ισχύει. Ακόμα και αυτό, όμως, εξαρτάται από εσένα τον ίδιο. Από το πόσο είσαι διατεθειμένος να εκτεθείς. Είναι αλήθεια πως το facebook διαθέτει τη δυνατότητα να μετατρέψει τον καθένα σε ποπ σταρ. </div><div style="text-align: justify;">Πάνω απ' όλα, είναι ένα μέσο για να κατανοήσεις καλύτερα ανθρώπους και καταστάσεις. Π.χ., εγώ προσωπικά, πέρα από αμέτρητους φίλους, έκανα και κάποιους εχθρούς. Κάποιοι που ενοχλήθηκαν από τα πιστεύω μου μού επιτέθηκαν φραστικά ή με δυσφήμησαν σε τρίτους. Τότε πολλοί φίλοι μου μού είπαν: «Είδες; Το facebook κάνει κακό!». Τις απόψεις μου, όμως, τις έχω αναπτύξει σε συνεντεύξεις και άρθρα μου. Αρκετοί θα είχαν ενοχληθεί κι εκεί. Απλώς, δεν μπορούσα να δω τις αντιδράσεις τους. </div>ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ <br />
Photoshop ψυχής <br />
<div style="text-align: justify;">Μπροστά στην οθόνη δεν υπάρχουν ρίσκα. Ο χωροχρόνος αλλοιώνεται, η γλώσσα κονιορτοποιείται, η εικόνα μεταλλάσσεται. Ειδικά στο facebook. Το προφίλ ενός χρήστη είναι ένας θραυσματικός άυλος πίνακας, ένα δάσος συμβόλων, μια παράσταση in progress, μια ψηφιακή περφόρμανς, από την οποία συχνά απουσιάζει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, απουσιάζει ο αληθινός λόγος, το αυθεντικό συναίσθημα. Είναι ένα photoshop ψυχής. Παρ' όλα αυτά, το facebook αποτελεί σήμερα την πιο αντιπροσωπευτική μορφή κοινωνικής δικτύωσης. Και για τους χρήστες εκείνους που το «πίνουν» και δεν τους «πίνει», είναι ένα μοναδικό επικοινωνιακό εργαλείο. </div><div style="text-align: justify;">Η πλατφόρμα και τα 400 εκατομμύρια μέλη της θα δουν στην ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ τη ζωή του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ενός Αμερικανού φοιτητή που στα 19 του -όταν τον παράτησε η φίλη του επειδή ήταν ένα «ψωνάκι» της τεχνολογίας- δημιούργησε αυτό το παλιρροϊκό φαινόμενο της ψηφιακής επικοινωνίας, που σάρωσε τον πλανήτη, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ο νεότερος δισεκατομμυριούχος του κόσμου. </div><div style="text-align: justify;">Οι δημιουργικοί μύθοι χρειάζονται και μια Νέμεσι κι έτσι ο Ζούκερμπεργκ παρουσιάζεται στο έργο σαν ένα δυσλειτουργικό άτομο, για το οποίο είναι καλύτερο να βασιλεύει online παρά να συναλλάσσεται ως καθημερινό κοινωνικό ον στην πραγματική ζωή. Ενα τραγικά ειρωνικό πορτρέτο για έναν πιτσιρικά που ένωσε τον μισό πλανήτη μέσω μιας οθόνης, δηλώνοντας ότι προσπάθησε να δώσει περισσότερη «διαφάνεια» στον κόσμο. </div>ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ <br />
(συνθέτης) <br />
Το γλεντάω και κάνω και δουλειά <br />
<div style="text-align: justify;">Ολα είναι θέμα χειρισμού. Εμένα με διευκόλυνε. Εχω 400 φίλους και μόνο όσους γνωρίζω και θα 'θελα να επικοινωνώ άμεσα. Μιλάω με συνεργάτες για τρέχοντα θέματα, ανεβάζω φωτό, βιντεάκια και τσεκάρω αν αρέσουν καινούργια κομμάτια. Κάτι σαν γραφείο, ας πούμε. Είναι πολύ καλή παρέα κι αφορμή για έξοδο. Η αδερφή μου κρατάει και ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική μου και τους ενημερώνει για όλα τα θέματά μας. Και μ' αυτούς συνομιλώ αλλά όχι όπως με τους στενούς φίλους. Η ανταλλαγή ιδεών είναι η χαρά μου. Και ότι ένα πρωί που ένας φίλος ήταν στη Νέα Υόρκη κι εγώ στο σπίτι μου, μιλάγαμε μία ώρα για τέχνη. Το γλεντάω και κάνω και τη δουλειά μου. Ξαναβρέθηκα με ανθρώπους που είχα να τους ακούσω καιρό. Συμφοιτητές μου, παιδιά από την υπόλοιπη Ελλάδα, απ' την Κύπρο, απ' το Λονδίνο... Ναι, μ' αρέσει. Μπράβο στο αγόρι που το σκέφτηκε, μια χαρά λειτουργεί. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Σας φιλώ. </div>ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ <br />
(σκηνοθέτης) <br />
Γιατί δεν έγινα φίλος μου στο facebook <br />
<div style="text-align: justify;">Νομίζω ότι είναι ο εφευρέτης του facebook που είπε ότι όταν έχεις τόσα εκατομμύρια φίλους, είναι αναπόφευκτο να έχεις και μερικούς εχθρούς. Εγώ είχα την ατυχία να μπω στο facebook μόνο για να δω τη σελίδα που κάποιος ψυχικά διαταραγμένος καλλιτέχνης έφτιαξε για πάρτη μου. Εκεί διάβασα και την πρώτη μου δημόσια αυτοκριτική και μεταμέλεια. Ζητούσα συγγνώμη από όλους τους νέους καλλιτέχνες και συνεργάτες, των οποίων το ταλέντο έχω κατά καιρούς εκμεταλλευτεί με στόχο τα λεφτά, όπως τραγουδούσε στην «Ψυχραιμία» η Τζούλια Αλεξανδράτου. Το ενδιαφέρον ήταν ότι 200-τόσοι γνωστοί και άγνωστοί μου ή είχαν εκτιμήσει ιδιαίτερα την αυτοκριτική μου ή δεν την είχαν καταλάβει ή δεν την είχαν διαβάσει, αλλά είχαν γίνει φίλοι του ψευδεπίγραφου, ο οποίος ήταν μάλιστα οπαδός του ΛΑΟΣ... </div><div style="text-align: justify;">Γι' αυτό πιστεύω ότι θύματα κάποιων ψώνιων του facebook είναι και η Λιάνα Κανέλλη και η Καλομοίρα Σαράντη, που έσπευσαν να γίνουν φίλες του. </div><div style="text-align: justify;"> Θα μου πείτε, είναι καλύτερα να σου φτιάχνουν το προφίλ, παρά να σε πυροβολούν σαν τον συγχωρεμένο τον Λένον. Εγώ, πάντως, μόνο σαν κάτοικος του «Ιστορικού Κέντρου» κινδυνεύω αφού, παρά τις αναφορές στο facebook, ο συνώνυμος εξακολουθεί να χαίρεται τους φίλους του και τους εχθρούς μου. Γι' αυτό κι εγώ, για να βγάλω το άχτι που δεν κατάφερα να βγάλω στο «κοινωνικό δίκτυο» του facebook, ανέβασα την «κοινωνική προσφορά» μου στο YouTube (<a class="smarterwiki-linkify" href="http://www.youtube.com/watch?v=xvZZTqamiPg">http://www.youtube.com/watch?v=xvZZTqamiPg</a>) </div> Poka-Yio <br />
(εικαστικός) <br />
<div style="text-align: justify;">Και επειδή κάποιος θα βρεθεί να αντιτάξει πως δεν είναι αυτός ο κύριος σκοπός του fb, εγώ θα του πω να θυμηθεί τι ακριβώς λέγαμε στα πρώτα ραντεβού: τι μουσική ακούς, πού πήγες διακοπές, τι ζώδιο είσαι, την ίδια στιγμή που εστιάζαμε την προσοχή μας σε ανατομικές λεπτομέρειες του απέναντι. Ε, τα ίδια λέμε και στο fb, μόνο λίγο πιο εκλεπτυσμένα ή ίσως κεκαλυμμένα. Εγώ ας πούμε έχω βίτσια να βάζω τα γλυκά που τρώω (όντως), ενώ άλλος βάζει τα δικά του βίτσια, π.χ. τα μπρόκολα που μάζεψε παίζοντας την τεράστιας επιτυχίας εφαρμογή farmville. Βασικά και τα δύο βίτσια είναι, και ο καθένας όπως τη βρίσκει. Και το να τα δημοσιοποιούμε μας ενώνει με άλλους βιτσιόζους που μας στέλνουν συνταγές ή το σκορ τους στα γογγύλια κ.λπ. και έτσι τελικά τη βρίσκουμε ομαδικά. </div><div style="text-align: justify;">Μια άλλη τσαντίλα είναι που, όπως τα φτιάχνει σε ανθρώπους, έτσι και τα χαλάει όντας ένας τεράστιος cyber-ρουφιάνος. Βέβαια, μου ανέβασε την αυτοεκτίμηση μειώνοντας δραστικά το αίσθημα απομόνωσης, όταν το κοντέρ με τους «φίλους» μου γράφει 1.500 και ανεβαίνει 5-5 την ημέρα ακόμα και όταν κάθομαι στον καναπέ. Ενα socializing εκ του καναπέ είναι μια χαρούλα για αγοραφοβικούς. Πάντως, επειδή έχω παρακολουθήσει παρουσίαση ενός εμπορικού του αντιπροσώπου, το fb είναι μια τέλεια μπίζνα που μεταπωλεί μια χαρά τα κουνουπίδια και λοιπά μας βίτσια σαν να ήταν αληθινά καρπούζια. Είναι δηλαδή ένας broker για βίτσια, γιατί ποιο είναι μεγαλύτερο βίτσιο από το να νομίζεις πως πραγματικά επικοινωνείς; (Να καταγραφεί πως ρίχνω την ψήφο μου στο twitter και ένας ακόμα λόγος είναι οι απαίσιες παντόφλες με τις οποίες φωτογραφίζεται συνέχεια ο Ζούκερμπεργκ.) </div>ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ <br />
(ηθοποιός) <br />
Μου θυμίζει τα χρόνια του Δημοτικού <br />
<div style="text-align: justify;">Είναι εντυπωσιακή η ψευδαίσθηση των τόσων φίλων, που σε παρακολουθούν και μοιράζονται μαζί σου σκέψεις και εντυπώσεις. Είναι εξίσου εντυπωσιακό το πόσο εύκολα ανοίγεσαι χωρίς να κοιτάς τον άλλο στα μάτια... Λυπηρό, αλλά από το να μην υπάρχει καθόλου η επαφή, ας υπάρχει τουλάχιστον η πρόθεσή της. </div><div style="text-align: justify;">Συναντάω ανθρώπους και μου λένε «α, είμαστε φίλοι στο facebook!». Γελάω τόσο πολύ και αισθάνομαι και αμηχανία γιατί πολλούς δεν τους θυμάμαι καν... Ομως αυτή είναι η εποχή μας και πρέπει να την αποδεχτούμε για να μην τρελαθούμε. Βρίσκω πολύ χαριτωμένο όταν κάποιος με ρωτάει αν θέλω να με κάνει φίλη του. Μου θυμίζει τα χρόνια του Δημοτικού, εικόνες από το προαύλιο του σχολείου, με τα πιτσιρίκια να κάνουν προτάσεις φιλίας. Εχει πλάκα, ιδίως κάτι κουλές ώρες που δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς. </div><div style="text-align: justify;">Επίσης, για αυτούς που πραγματικά ασχολούνται με το σπορ, σίγουρα είναι ένας ακόμα τρόπος να κοινοποιήσουν τις δουλειές τους. Δεν πιστεύω πως πραγματικά χρειάζεται να αλλάξει κάτι σε όλο αυτό το σύστημα που οι περισσότεροι είμαστε μέρος του. Είναι χαριτωμένο και επικίνδυνο όσο χρειάζεται. </div>Συνεργάστηκαν οι: Ι. Κλεφτόγιαννη, Β. Καλαμαράς, Φ. Μπάρκα, Χ. Παπαϊωάννου, Ν. ΧατζηαντωνίουΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-90340885348124812842010-11-17T12:12:00.000-08:002010-11-17T12:12:36.868-08:00Πανελλήνιο δίκτυο εκπαιδευτικών για το θέατρο στην εκπαίδευση<object height="360" width="480"><param name="movie" value="http://www.dailymotion.com/swf/video/xd9n8m?additionalInfos=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.dailymotion.com/swf/video/xd9n8m?additionalInfos=0" width="480" height="360" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed></object><br />
<b><a href="http://www.dailymotion.com/video/xd9n8m_10-yyyyyy-yyyyyy_creation">10 χρÏ�νια Δίκτυο</a></b><br />
<i>ΑνÎβηκε απÏ� <a href="http://www.dailymotion.com/makaldi">makaldi</a>. - <a href="http://www.dailymotion.com/gr/channel/creation/featured/1">Ανεξάρτητα web videos.</a></i><br />
Καταπληκτική δουλειά, στήριγμα για τον εκπαιδευτικό, ανάσα για το μαθητή...Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-23767384120145675002010-11-17T07:22:00.000-08:002010-11-17T07:22:27.221-08:00Τηλεοπτικά έθιμα<center> <span><div class="headline">Tου Παντελή Μπουκάλα</div></span></center> <div style="text-align: justify;">Εχει αποκτήσει και η τηλεόραση τα έθιμά της στα χρόνια που λειτουργεί. Ενα από αυτά, που το τηρεί απαρεγκλίτως, είναι τα πρόχειρα ρεπορτάζ-τεστ, με την ευκαιρία των εθνικών εορτών. Με το μικρόφωνο στο χέρι, οι ρεπόρτερ εντοπίζουν νεαρούς και τους επιτίθενται με την ερώτηση «τι ξέρεις για την 28η Οκτωβρίου» ή την 25η Μαρτίου. Και χρόνια τώρα πληροφορούμαστε ό,τι ακριβώς θέλουν να μας πληροφορήσουν τα κανάλια, προφανώς για να αναδείξουν εμμέσως τον σπουδαίο παιδευτικό τους ρόλο: ότι τα άθλια Ελληνόπουλα είναι τραγικώς ανιστόρητα· μπερδεύουν τους Ιταλούς με τους Γερμανούς και τους Γερμανούς με τους Τούρκους. Ετσι όπως πάει, το 2020 θα μας φέρουν άλλα ρεπορτάζ για να μας πείσουν ότι τα παιδιά πιστεύουν πως το '40 οι Ελληνες πολέμησαν με τους Τρώες κάπου ανάμεσα στις Θερμοπύλες και τα Δερβενάκια.</div><div style="text-align: justify;">Αν η εντολή είναι να φτιάξεις ένα επιπλέον ρεπορτάζ ηθικού πανικού («πάει, χάθηκε το έθνος!»), τίποτα πιο εύκολο. Ρωτάς, μεταξύ αστείου και αστειότερου, είκοσι ανθρώπους και με λίγη δημιουργική διαχείριση επιλέγεις μόνο τις απαντήσεις που ταιριάζουν με το προαποφασισμένο πόρισμά σου: την αδαημοσύνη των νέων. Εφόσον, για τις προδιαγραφές σου, το σωστό δεν αποτελεί είδηση γιατί δεν σου επιτρέπει να μοιρολογήσεις και να χλευάσεις, αποκλείεις τις σωστές απαντήσεις (ή κρατάς μία στις είκοσι, σαν ξεθυμασμένο αλατοπίπερο) και προβάλλεις οδυρόμενος όσες «αποκαλύπτουν» πως οι μαθητές, ύστερα από χρόνια στο θρανίο και στις σχολικές γιορτές, ουδέν γνωρίζουν για την ιστορία - και μάλιστα την ιστορία των παππούδων τους, όσον αφορά το '40.</div><div style="text-align: justify;">Το ότι ορισμένοι ενδέχεται να απαντούν «δεν γνωρίζω» για χαβαλέ ή για να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπο τους που τους θεωρούν χαϊβάνια, μάλλον δεν το μετράνε στα κανάλια. Αν, ωστόσο, κόπτονται για την ιστορική μνήμη, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό: Ας μπουν στον κόπο να τιμήσουν τις επετείους και μ' έναν τρόπο που θέλει λίγη παραπάνω σκέψη και αίσθημα (και χρήμα βέβαια, για να μιλήσω τη γλώσσα τους) από το να δείχνουν για χιλιοστή φορά την «Υπολοχαγό Νατάσσα» τον Οκτώβριο και τη «Μαντώ Μαυρογένους» τον Μάρτιο.</div><div style="text-align: justify;">πηγή: εφημερίδα Καθημερινή, 30-10-2010 </div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-25242128758154974812010-10-24T08:35:00.000-07:002010-10-24T08:35:24.802-07:00Εγκατάσταση προγράμματος<b><span style="color: navy; font-family: Times New Roman; font-size: small;"><span style="color: navy; font-size: 12pt; font-weight: bold;">Τεχνική Υποστήριξη</span></span></b><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">: Παρακαλώ, πώς μπορώ να βοηθήσω;<br />
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><b><span style="font-weight: bold;">Πελάτης:</span></b> Χμ... μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται "Αγάπη". </span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ.</span></b> : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;<br />
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;</span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο "Η Καρδιά μου". <br />
Μπορείτε να την εντοπίσετε;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το "Αγάπη" ενώ τρέχουν τα άλλα;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Μισό λεπτό να δω... υπάρχει ένα που λέγεται "Παλιά Τραύματα", "Χαμηλή Αυτοεκτίμηση", ένα άλλο "Μνησικακία" και "Εκδίκηση".<br />
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα 'Αγάπη', θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα. </span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων. </span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">Το πρόγραμμα "Αγάπη" θα αντικαταστήσει το "Χαμηλή αυτοεκτίμηση" με μια άλλη ενότητα που λέγεται "Υψηλή αυτοεκτίμηση".<br />
Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: "Μνησικακία" και "Εκδίκηση". <br />
Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος 'Αγάπη'.<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει 'Εκκίνηση' και επιλέξτε το πρόγραμμα "Συγχώρεση" και κάνετε ένα κλικ.<br />
Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ... όμως το πρόγραμμα "Αγάπη" ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες "Καρδιές" για να κάνετε αναβάθμιση.<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: 'Error - Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις'... τι είναι αυτό;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές "Καρδιές" αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας "Καρδιά". <br />
Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Κατεβάστε το πρόγραμμα "Αποδοχή εαυτού" και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: "Συγχώρεση εαυτού", "Συνειδητοποίηση της αξίας μου", "Αναγνώριση των ορίων μου".<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Εντάξει, το έκανα.<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">Τ.Υ</span></b>.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο "Η Καρδιά μου". </span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία. </span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;">Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα "Αρνητική Κριτική", "Φλυαρία". Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.<br />
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος "Η Καρδιά μου" αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα "γαλήνη" και "πληρότητα" αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο "Η Καρδιά μου".</span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"></span></span></div><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"> Είναι φυσιολογικό αυτό;<br />
<br />
<b><span style="font-weight: bold;">T. Y.</span></b>: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. <br />
Το πρόγραμμα "Αγάπη" είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι' αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε. <br />
Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.<br />
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: navy;"><span style="color: navy;"><b><span style="font-weight: bold;">Π</span></b>: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου.</span></span></div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-88220473933399684812010-10-23T01:54:00.000-07:002010-10-23T01:54:42.164-07:00Η 28ηΟκτωβρίου με διαφορά 73 ετών- Καθημερινή 23-10-2010<center> <span><div class="headline"><b><br />
</b> </div></span> <img height="20" src="http://news.kathimerini.gr/kathnews/images/dot_clear.gif" width="1" /> <span class="bowsTitle">Δύο ματιές στην ιστορική επέτειο από τον παππού που έζησε έφηβος το 1940 και την εγγονή όπως τη βιώνει στο σήμερα</span> </center> Του Δημητρη Ρηγόπουλου<br />
<div style="text-align: justify;">Ο παππούς γεννήθηκε το 1927, στις 26 Οκτωβρίου, ανήμερα τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Η εγγονή 73 χρόνια μετά, στην αυγή του νέου αιώνα: τον Νοέμβριο του 2000.</div><div style="text-align: justify;">Την ημέρα που οι δυνάμεις του Μουσολίνι κήρυξαν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο παππούς ήταν ένα αγόρι στην αρχή της εφηβείας, τρία χρόνια μεγαλύτερο απ’ ό,τι είναι η εγγονή του σήμερα. Το τελεσίγραφο του Γκράτσι επιδόθηκε στον Μεταξά τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου του 1940. Το προηγούμενο Σάββατο, η μεγάλη οικογένεια του παππού είχε συγκεντρωθεί στο σπίτι της οδού Μάρκου Μπότσαρη, στις όχθες του Ιλισού, πολλά χρόνια πριν κλείσει το ποτάμι και περάσει από πάνω η σημερινή λεωφόρος Καλλιρρόης. Το νεότερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας είχε τα γενέθλιά του, ήταν ημέρα χαράς. Κανείς δεν υποψιαζόταν ότι μόλις δύο ημέρες αργότερα ένα πολύ διαφορετικό γεγονός θα πυροδοτούσε νέα κύματα ενθουσιασμού, που αυτή τη φορά θα έβγαιναν έξω από το ανώνυμο αθηναϊκό σπίτι του Νέου Κόσμου και θα σκέπαζαν ολόκληρη την πόλη, ολόκληρη τη χώρα.</div><div style="text-align: justify;">Εβδομήντα χρόνια μετά, παππούς και εγγονή βρίσκονται μέσα από τις σελίδες της «Καθημερινής» για να μοιραστούν τη δική τους 28η Οκτωβρίου. Ο ένας την έζησε (ζωντανές αναμνήσεις αναβλύζουν μέχρι σήμερα), η άλλη τη ζει και την ξαναζεί κάθε χρόνο μέσα από τις σχολικές γιορτές και όσα της μεταφέρουν οι γονείς της. Μένει με το στόμα ανοιχτό όταν συνειδητοποιεί ότι ο ένας από τους παππούδες της όχι μόνο ζούσε εκείνη την ημέρα αλλά ήταν ένα παιδί στο γυμνάσιο, «μεγάλος» δηλαδή, στα δικά της μάτια. Το καταλαβαίνει λογικά, αλλά ακόμα της φαίνεται απίστευτο. Δεν έχει άδικο. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω εγώ για τον πατέρα μου ότι κουβαλάει μέσα του εμπειρίες από έναν τόσο μακρινό κόσμο, πόσω μάλλον για τη 10χρονη ανιψιά μου. Με τον παππού της τη χωρίζει τόσος χρόνος όσο χώριζε αυτόν με έναν άνθρωπο του 1854. Πολύ καιρός.</div><span class="article"><b>Ντελίριο χαράς</b></span><div style="text-align: justify;">Από την ημέρα της κήρυξης του πολέμου, ο παππούς δενθυμάται το σχολείο. Ηταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδας, αλλά καμία σχετική ανάμνηση δεν ανασύρεται σήμερα. Ο πατέρας ενός φίλου μου που μεγάλωνε στο Αγρίνιο εκείνης της εποχής θυμόταν καθαρά τη στιγμή που ο δάσκαλός τους ανακοίνωσε ότι δεν θα γινόταν μάθημα επειδή «έχουμε πόλεμο με τους Ιταλούς». Τα παιδιά πετάχτηκαν όρθια και ούρλιαζαν από χαρά. Μάλλον για τον ίδιο λόγο που εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο πανηγυρίζουν κάθε φορά όταν χάνεται με οποιαδήποτε αφορμή έστω και μία ώρα μαθήματος.</div><div style="text-align: justify;">Αλλά καλύτερα να μη στοιχηματίσουμε. Εκείνη την ημέρα ολόκληρη η χώρα μεθούσε από χαρά. Και η Αθήνα πρώτη απ’ όλη. «Με θυμάμαι με τους φίλους μου στις αλάνες της γειτονιάς να πανηγυρίζουμε σαν τρελοί. Αλλά ήταν όλος ο κόσμος σε αυτήν την κατάσταση παροξυσμού. Θυμάμαι καθαρά τα αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το κεφάλι μας, τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, τη Βέμπο, τα τρένα με τους φαντάρους να ξεκινάνε για το μέτωπο».</div><div style="text-align: justify;">Από τη μεγάλη οικογένεια του πατέρα μου και του παππού της Αννας δεν πήγε κανένας στην Αλβανία. Ο μόνος υποψήφιος, ο μεγάλος του αδελφός ο Περικλής, είχε υποστεί πριν από λίγα χρόνια σοβαρό τραυματισμό στο πόδι από διερχόμενο τραμ και δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους συνομηλίκους του στα βουνά της Πίνδου. Επίκεντρο του σπιτιού ήταν το ραδιόφωνο με όλα τα νέα και τις θριαμβευτικές ειδήσεις από το μέτωπο. Νίκες, νίκες, νίκες. Μέχρι τον Απρίλιο του 1941 και την εισβολή των ναζί. Στις 27 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα παρελαύνουν στους δρόμους της Αθήνας. «Εξω κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος, μόνο κάποιοι περίεργοι σαν κι εμένα και τον αδελφό μου που βγήκαμε να χαζέψουμε τους Γερμανούς. Ημασταν στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος περίπου του σταθμού του μετρό, και τους είδαμε να κατεβαίνουν από τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Κοιτάζαμε φοβισμένοι».</div><div style="text-align: justify;">Σε λίγους μήνες οι Αθηναίοι θα ένιωθαν την Κατοχή στο πετσί τους. Κυριολεκτικά. «Η δική μας οικογένεια δεν κατάλαβε την πείνα. Ο πατέρας μου ήταν διαχειριστής ενός κεντρικού ξενοδοχείου στη Σταδίου, στα Χαυτεία. Ηταν το ξενοδοχείο “Μπρίστολ” και οι Γερμανοί το επίταξαν πολύ γρήγορα. Εμεναν αξιωματούχοι των ναζί και φυσικά δεν τους έλειπε τίποτα. Ο πατέρας μου κατάφερνε να φέρνει στο σπίτι προμήθειες, ενώ ο Περικλής εργαζόταν στην Επιτροπή Σίτου, επομένως είχαμε λύσει το πρόβλημα με το ψωμί. Τόσο τυχεροί, που είχαμε την πολυτέλεια να βοηθάμε συγγενείς και γείτονες».</div><div style="text-align: justify;">Αυτό δεν σημαίνει ότι η τραγωδία της πείνας ήταν κάτι μακρινό. Δύο εικόνες δεν θα τις ξεχάσει ποτέ στη ζωή του. «Είχα βγει από το ξενοδοχείο για να κάνω μια βόλτα. Ανηφόριζα τη Σταδίου και κάποια στιγμή βλέπω έναν άνθρωπο βουτηγμένο μέσα σε κάδο απορριμμάτων. Σε λίγα δευτερόλεπτα τα πόδια του, που εξείχαν, έπαψαν να κουνιούνται. Είχε πεθάνει μπροστά στα μάτια μου». Και μία ακόμα σκηνή. «Ηταν μια γριούλα, 75 χρόνων, που ετοιμαζόταν να φάει κάτι που έμοιαζε με τυρόπιτα, τρομερή πολυτέλεια για την εποχή. Ξαφνικά εκεί που ήταν έτοιμη να τη δαγκώσει, περνάει κάποιος και της την αρπάζει σχεδόν μέσα από το στόμα».</div><div style="text-align: justify;">Σε ηλικία 14 ετών ο παππούς θα ενταχθεί στο ΕΑΜ και οι ιστορίες που ακούω με κάνουν να ανατριχιάζω. Συνειδητοποιώ ότι ζει από καθαρή τύχη. «Δεν είχαμε καμία αίσθηση κινδύνου». Και μετά η Απελευθέρωση. «Ημουν με τον κολλητό μου φίλο, τον Νότη, και θυμάμαι ήταν τέτοια η χαρά μας που πήγαμε από την Αθήνα μέχρι το σπίτι του στη Γλυφάδα με τα πόδια. Σε τρεις ώρες ακριβώς».</div><span class="article"><b>Ημερολόγια της εποχής</b></span><div style="text-align: justify;">Ολα αυτά θα ακούγονται στα αυτιά της εγγονής του σαν ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Πάντως, η 28η Οκτωβρίου δεν είναι η αγαπημένη της γιορτή. Προτιμά το Πολυτεχνείο, μετά το 1940 και τελευταία η 25η Μαρτίου. Τη ρωτάω γιατί. Με αιφνιδιάζει όταν απαντάει «επειδή είναι πιο πρόσφατο», γιατί δεν περιμένω μια τέτοια εξήγηση από ένα δεκάχρονο κορίτσι. Τουλάχιστον, ζούσε ο δικός της μπαμπάς. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. «Με συγκινεί περισσότερο σαν ιστορία, ίσως επειδή μου φαίνεται περίεργο Ελληνες να σκοτώνουν Ελληνες, είναι πιο ασυνήθιστο». Οταν η συζήτηση επιστρέφει στο «Οχι», η Αννα μού δίνει να καταλάβω ότι την ενδιαφέρει περισσότερο η ζωή των απλών ανθρώπων εκείνη την εποχή. Και των φαντάρων που πολεμούσαν μέσα στα χιόνια. «Μου αρέσει πολύ όταν η δασκάλα στο ολοήμερο σχολείο μάς διαβάζει ημερολόγια ανθρώπων που έζησαν αυτά τα γεγονότα». Αλλά τους Ιταλούς δεν τους αντιπαθεί καθόλου. «Η Ιταλία είναι η αγαπημένη μου χώρα. Ξέρω ότι πολλοί πολεμούσαν επειδή ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Η Ιταλία πρέπει να είναι μια πανέμορφη χώρα. Εχω δει φωτογραφίες».</div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-55217044748576951862010-10-11T10:57:00.001-07:002010-10-11T10:57:50.381-07:00Το γιοφύρι της Άρτας<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/exwrkVRXGuM?fs=1&hl=el_GR&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/exwrkVRXGuM?fs=1&hl=el_GR&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-36409821959415268672010-10-05T03:15:00.000-07:002010-10-05T03:15:28.291-07:00Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί γιατί γίνεται κάτι;<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/C_FIZnvuFvA?fs=1&hl=el_GR&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/C_FIZnvuFvA?fs=1&hl=el_GR&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-24655771372713149962010-10-04T08:19:00.001-07:002010-10-04T08:19:46.431-07:00Πρόγραμμα Commenius- Ιστοσελίδα του Γυμνασίου ΜακεδονίτισσαςΑκολουθεί η ιστοσελίδα του Γυμνασίου Μακεδονίτισσας. Αξίζει να διαβάσει κανείς τις εντυπώσεις των Κυπρίων μαθητών από την επίσκεψή τους στο σχολείο μας.<br />
http://www.schools.ac.cy/gym-mak-nic/evropaika_prog.htmlΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-4078271482861179602010-09-24T08:53:00.000-07:002010-09-24T08:53:51.009-07:00¨Ολα τα πήρε το καλοκαίρι<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/K8uIlD-gkx8?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/K8uIlD-gkx8?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br />
Μια υπέροχη δουλειά από τη φιλόλογο Κατερίνα Προκοπίου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην Α ΓυμνασίουΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-83945317019674197902010-09-24T08:44:00.000-07:002010-09-24T08:44:07.752-07:0013 φράσεις από τον Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2nnHHx-c3IM?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/2nnHHx-c3IM?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-61898312209299994112010-09-24T08:31:00.000-07:002010-09-25T00:10:24.384-07:00Ανθρώπινα δικαιώματαΑνθρώπινα δικαιώματα, συζητούμε γι΄αυτά, τα απαιτούμε αλλά σε πολλές περιπτώσεις, όπως αποδεικνύει και το επόμενο βίντεο, δεν τα γνωρίζουμε.<br />
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/GSNEea00mx4?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/GSNEea00mx4?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br />
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/WdPS-Z5aU_U?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/WdPS-Z5aU_U?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-62381167378004245332010-09-08T10:54:00.001-07:002010-09-08T10:54:57.951-07:00Υπάρχουν πράγματα αθέατα, που δε φαίνονται πάντοτε με γυμνό μάτι... Είναι στ' αλήθεια τυχεροί όλοι αυτοί που μπορούν να βλέπουν όλα εκείνα τα αθέατα, που είναι καλά κρυμένα απ΄τους πολλούς και που κατορθώνουν ακόμα και σήμερα μέσα στους άσχετους θορύβους να ξεχωρίζουν τα τραγούδια της ζωής για την αξία της στιγμής!Κάμπα Σπυριδούλαhttp://www.blogger.com/profile/14024331439869159838noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-29478991973758325002010-09-06T10:22:00.000-07:002010-09-06T10:22:49.619-07:00U2Τα τραγούδια τους υμνούν την αγάπη και στέλνουν σε όλους μας πολλά μηνύματα κοινωνικά και πολιτικά. Μακάρι να παλεύουμε για πελώρια συναισθήματα και υπέροχες πράξεις.<br />
Magnificent<br />
Oh, oh, magnificent<br />
<br />
I was born, I was born<br />
To be with you in this space and time<br />
After that and ever after<br />
I haven't had a clue only to break rhyme<br />
This foolishness can leave a heart black and blue, oh, oh<br />
<br />
Only love, only love can leave such a mark<br />
But only love, only love can heal such a scar<br />
<br />
I was born, I was born to sing for you<br />
I didn't have a choice but to lift you up<br />
And sing whatever song you wanted me to<br />
I give you back my voice from the womb<br />
My first cry, it was a joyful noise, oh, oh<br />
<br />
Only love, only love can leave such a mark<br />
But only love, only love can heal such a scar<br />
Justified, till we die you and I will magnify, oh, oh<br />
Magnificent, magnificent, oh, oh<br />
<br />
Only love, only love can leave such a mark<br />
But only love, only love unites our hearts<br />
Justified, till we die you and I will magnify, oh, oh<br />
Magnificent, magnificent, magnificent<br />
<object height="385" width="640"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Yi52HjJbwVQ?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Yi52HjJbwVQ?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-9541679094864494532010-08-31T12:41:00.000-07:002010-08-31T12:41:40.827-07:00Καλή αρχή!Πάμε πάλι απ' την αρχή με νέα δύναμη και καινούρια διάθεση. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί καθηγητές και μαθητές να δώσουμε μια όμορφη χρονιά στους εαυτούς μας και ας δουλέψουμε για το καλύτερο δυνατό με όσα έχουμε και μπορούμε. Το οφείλουμε καταρχάς σε μας! Καλή μας σχολική χρονιά.....<br />
<br />
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6GFEL1dddgY?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6GFEL1dddgY?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-83224001032276715532010-05-15T01:20:00.000-07:002010-05-15T01:43:50.000-07:00Πρόγραμμα Commenius στο σχολείο μας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitZ_nC9wRQr_lHS19GFmosOsGPH93Nm2tQ5ouxMMdxWfJup1DrrGI3Q6to_YGoO9lL0pMiyJPFhe5rYoannvi6Ctn0NrlkjWiG6RmNCHgGhx78AZcDd54_bN_3dl6LQOvTz4-x5X25CgXK/s200/DSCN1186.JPG" width="200" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxQx6pHS57njAIHAfo6tPDc1fV1hLp05u3OxQQhmZgkIbIzKOnjJy1-AlfS6SnIr_sPz_k4GXrU2cRp5IO8MeJwlC7fwqQKPP5pyRsPBwxmyMIWPUIFtN8dRBiCDuGQPhENzeIGlwlbZak/s1600/DSCN1173.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxQx6pHS57njAIHAfo6tPDc1fV1hLp05u3OxQQhmZgkIbIzKOnjJy1-AlfS6SnIr_sPz_k4GXrU2cRp5IO8MeJwlC7fwqQKPP5pyRsPBwxmyMIWPUIFtN8dRBiCDuGQPhENzeIGlwlbZak/s200/DSCN1173.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh00Gj6Tt5Rur5yDcPRYp_iVrtyLaf5oni57X7rBV2rkq2MtzJMDNHhboG2XPIu_4xAABDN8Ely2NMJ1WDVTw39UzeAwDxbZrbgnMMwtVJNQ1tgt1HqGA4awcJ7Rij6QGdVlUKEtcqzRTqa/s1600/DSCN1214.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh00Gj6Tt5Rur5yDcPRYp_iVrtyLaf5oni57X7rBV2rkq2MtzJMDNHhboG2XPIu_4xAABDN8Ely2NMJ1WDVTw39UzeAwDxbZrbgnMMwtVJNQ1tgt1HqGA4awcJ7Rij6QGdVlUKEtcqzRTqa/s200/DSCN1214.JPG" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το σχολείο της Ματαράγκας συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα σύμπραξης σχολείων από την Κύπρο, την Πολωνία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Θέμα του προγράμματος αυτού είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. </div><div style="text-align: justify;">Οι μαθητές από τις χώρες αυτές φιλοξενήθηκαν στη χώρα μας από 22-25 Απριλίου από τους μαθητές του σχολείου μας και είχαν τη χαρά, όπως αποδείχτηκε, πέρα από την αναμενόμενη ανταλλαγή αντιλήψεων και πολιτισμών, να αποκτήσουν νέους φίλους. Στη συνέχεια, οι μαθητές συνέχισαν την περιήγησή τους στην Αθήνα, επισκέφτηκαν το νέο μουσείο της Ακρόπολης και φυσικά περιδιάβηκαν στο λόφο της Ακρόπολης. </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsy4aATqeJi2fvu9yVqQrn1VFJJ9PKdH4vBS81D61MawnLAOA4yexU44k-_rECwFKqZ6zmcOP3h2XjMt-aJ-NscJHxNHpThl1uHVIYT6BQCkynj3byun7OSguOQqulLsE4jhrTEwFuSlGW/s1600/DSCN1183.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsy4aATqeJi2fvu9yVqQrn1VFJJ9PKdH4vBS81D61MawnLAOA4yexU44k-_rECwFKqZ6zmcOP3h2XjMt-aJ-NscJHxNHpThl1uHVIYT6BQCkynj3byun7OSguOQqulLsE4jhrTEwFuSlGW/s200/DSCN1183.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH-eMPpoRVGIbYTSrXEsqNOsAI9GV8Y5dxigCMdUfsbbrhzqiyoTa5A38McoX5bFPZfxvjOCrjVg0IZr9QCT6XQbIv46Lt-mJ3meXwHQqBVFKlc9-7dAFh_Ja36zRvmEXu0q_jpjPBtrW3/s1600/DSCN1184.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH-eMPpoRVGIbYTSrXEsqNOsAI9GV8Y5dxigCMdUfsbbrhzqiyoTa5A38McoX5bFPZfxvjOCrjVg0IZr9QCT6XQbIv46Lt-mJ3meXwHQqBVFKlc9-7dAFh_Ja36zRvmEXu0q_jpjPBtrW3/s200/DSCN1184.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja37KeFBLPTbfgS4s89s4_B1H4mO8iIHOXh2yiwyJRuY9uVKEbN8I2Qy4b3nn_t0VcCFf0yjx1Hlh44Tn9oAwLO4AgmpMCVNAG7Pymxy_uS6NkL_TIpTH0eYMLwDIL0JiivVPznUpELaMX/s1600/DSCN1185.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja37KeFBLPTbfgS4s89s4_B1H4mO8iIHOXh2yiwyJRuY9uVKEbN8I2Qy4b3nn_t0VcCFf0yjx1Hlh44Tn9oAwLO4AgmpMCVNAG7Pymxy_uS6NkL_TIpTH0eYMLwDIL0JiivVPznUpELaMX/s200/DSCN1185.JPG" width="200" /></a></div>Όλη η εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη για τους καθηγητές και μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αυτό και για όλο το σχολείο αλλά και για την τοπική κοινωνία συνολικά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtw4R1pGQnbIFC-qcqX_TuodM7we_dpf1sBoM9WL3O3dRBZFo3o6RGpX-e5cNIXFnwvhq7fKHzRDYg7loWvhZ6FwmVSzUJka0ShL3c3ZDA87Lmafg-1Db73-BC9JRD_fd9_DpxZHxU4d51/s1600/DSCN1207.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtw4R1pGQnbIFC-qcqX_TuodM7we_dpf1sBoM9WL3O3dRBZFo3o6RGpX-e5cNIXFnwvhq7fKHzRDYg7loWvhZ6FwmVSzUJka0ShL3c3ZDA87Lmafg-1Db73-BC9JRD_fd9_DpxZHxU4d51/s200/DSCN1207.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif04qaQdp67w4nZIoZ4RS2UEimkmh1SpmnwR18YpPvMHKpzTjCEYJRhXdfW8DHTalK3Xcn4qChS3U2BRoIxEsOVdal-mGKWeXcYTNcrY97QFGpC4waF73w_caQH1pbnz5llDg5THQZojOB/s1600/DSCN1220.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif04qaQdp67w4nZIoZ4RS2UEimkmh1SpmnwR18YpPvMHKpzTjCEYJRhXdfW8DHTalK3Xcn4qChS3U2BRoIxEsOVdal-mGKWeXcYTNcrY97QFGpC4waF73w_caQH1pbnz5llDg5THQZojOB/s200/DSCN1220.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixa1WKuc4zIdwck0N151eyAvFKIZo0VrQBCIWpAxpibCh6pYTp76DmbgBkkUSPIEQjNlMHa1ucoZZ3lrzqziX4JaNwDHx9j3zX7FiC1FUhsUMhVAcg6Ugib34Zvd9LswsKPgjwxsoE4dtq/s1600/DSCN1229.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixa1WKuc4zIdwck0N151eyAvFKIZo0VrQBCIWpAxpibCh6pYTp76DmbgBkkUSPIEQjNlMHa1ucoZZ3lrzqziX4JaNwDHx9j3zX7FiC1FUhsUMhVAcg6Ugib34Zvd9LswsKPgjwxsoE4dtq/s200/DSCN1229.JPG" width="200" /></a></div></div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-42444566047106105922010-05-14T09:57:00.000-07:002010-05-14T09:57:05.818-07:00Καλή επιτυχία στους μαθητές της Γ λυκείου!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik2wIjfhZ0mcqxhCd6vOqH_Guhw4zOHOO_PPvTibNXJ33e023-2zMCoCPBFS5F2EID_pmmC7ZlGiYimXrc3Y2YdAoE2Na5GywF5gkG1jL3n5_EtR6B6VhzBjPHUWM6FdyKeE2hiZRsiEhs/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik2wIjfhZ0mcqxhCd6vOqH_Guhw4zOHOO_PPvTibNXJ33e023-2zMCoCPBFS5F2EID_pmmC7ZlGiYimXrc3Y2YdAoE2Na5GywF5gkG1jL3n5_EtR6B6VhzBjPHUWM6FdyKeE2hiZRsiEhs/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>Δήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-86734664025763126782010-05-14T09:44:00.000-07:002010-05-15T00:45:41.811-07:00«TO BE ΓΥΝΑΙΚΑ OR NOT TO BE ΓΥΝΑΙΚΑ? »<div style="text-align: justify;">Οι γυναίκες για πολλά χρόνια θεωρούνταν κατώτερες των ανδρών και έπρεπε να τους υπακούν-αν και το υπηρετούν είναι πιο κατάλληλη λέξη- και να είναι υποχείρια τους αφού «από την φύση τους ήταν αδύναμες» πράγμα που πολύ συχνά οδηγούσε στο να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης και να κακοποιούνται σωματικά, σεξουαλικά αλλά και ψυχολογικά. Στις μέρες μας, μετά από επίπονους και συνεχείς αγώνες κατόρθωσαν να αποκτήσουν δικαιώματα και να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης διαλογής αλλά ως ισότιμες με τους άνδρες.</div><div style="text-align: justify;">Δυστυχώς όμως πολλές γυναίκες ισχυρίζονται ότι η ισότητα των δυο φύλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά και ότι συνεχίζουν να υπάρχουν φαινόμενα ρατσιστικής αντιμετώπισης των γυναικών και να γίνονται διακρίσεις εναντίον τους. Όσο και αν θα ήθελα να διαφωνήσω η κοινωνία μας βρίθει παραδειγμάτων.</div><div style="text-align: justify;">Κατ’ αρχήν ιδιαίτερα σε κλειστές κοινωνίες σαν τη δικιά μας ποια δεν έχει ακούσει κυρίως από τους γηραιότερους αλλά και από νεότερους σχόλια του τύπου «άμα δεν ξέρεις να μαγειρεύεις πώς θ’ ανοίξεις σπίτι αύριο μεθαύριο;», «άλλο εσύ άλλο αυτός, είναι αγόρι εσύ είσαι κορίτσι», «ας το αυτό δε μπορείς εσύ είσαι κορίτσι» ή και την γνωστή ευχή «άντε και του χρόνου μ’ ένα καλό γαμπρό!!»; Όλα τα παραπάνω είναι εκφράσεις των αντιλήψεων για τις γυναίκες που κυριαρχούν στην κοινωνία μας, ότι δηλαδή η γυναίκα θα πρέπει να είναι καλή νοικοκυρά, καλή σύζυγός και καλή μητέρα, ότι αυτός είναι ο προορισμός της ζωής της και βασικά προσόντα που θα πρέπει να διαθέτει είναι η υπακοή, η πίστη και η ταπεινοφροσύνη. Οι αντιλήψεις αυτές είναι τα αίτια που πολλές οικογένειες απαγορεύουν στα νεαρά κορίτσια τις βραδινές εξόδους και που τα κατευθύνουν σε επαγγέλματα «κατάλληλα» για μια γυναίκα όπως δασκάλες και νηπιαγωγοί αποθαρρύνοντας τα να κάνουν κάτι παραπάνω και γενικότερα κλονίζουν την αυτοπεποίθηση τους και τις κάνουν να πιστεύουν ότι η κουζίνα είναι ο φυσικός χώρος της γυναίκας. </div><div style="text-align: justify;">Ακόμη στον επαγγελματικό χώρο τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Πόσοι δεν έχουμε ακούσει περιστατικά όπου οι γυναίκες υπάλληλοι παίρνουν χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες υπαλλήλους ή για γυναίκες που απολύθηκαν επειδή έμειναν έγκυες ή ακόμη χειρότερα που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση; Ακόμη παρόλο που πολλές γυναίκες διαπρέπουν κάνοντας λαμπρές καριέρες από πολλούς εργοδότες οι γυναίκες εργαζόμενοι δεν αποτελούν την ιδανική λύση, πράγμα που φαίνεται και στο ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, αφού από το νόμο δικαιούνται περισσότερες άδειες και επιδόματα πράγμα που δεν τους συμφέρει καθόλου όχι μόνο οικονομικά αλλά και όσον αφορά την παραγωγικότητα καθώς επίσης και σωματικά οι γυναίκες δεν ανταποκρίνονται το ίδιο σε βαριές δουλείες όπως οι άνδρες. </div><div style="text-align: justify;">Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι οι γυναίκες δεν έχουν εξισωθεί με τους άνδρες αλλά ότι απλά το χάσμα μεταξύ τους έχει μειωθεί σημαντικά όμως πολλά πρέπει να γίνουν για να εξαφανιστεί. Το σίγουρο είναι ότι για να γίνει αυτό δε χρειάζεται μια αναθεώρηση της νομοθεσίας αλλά η άρση των αναχρονιστικών αντιλήψεων που τροχοπεδούν την εξέλιξη των γυναικών, με άλλα λόγια για ν’ αλλάξουμε την κοινωνία πρέπει ν’ αλλάξουμε τους εαυτούς μας. </div>Η μαθήτρια της Β Λυκείου<br />
Ελίνα ΠαπακίτσουΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5309809814378926239.post-22927354841220795802010-05-14T09:37:00.000-07:002010-05-14T09:38:33.422-07:00Β΄ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΘΕΜΑ: «Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»ΦΙΛΟΙ, ΝΑΙ ΦΙΛΟΙ, ΕΙΠΕ<br />
<br />
Με αφορμή ένα μαθητικό διαγωνισμό, βρίσκομαι με άλλους τέσσερις συμμαθητές μου και την υπεύθυνη καθηγήτριά μας στο γυφτομαχαλά, «στο γύφτικο σχολείο» όπως λένε οι ντόπιοι ή «στο 4ο διαπολιτισμικό δημοτικό», όπως λέγεται επίσημα απ’ το Υπουργείο Παιδείας. Το θέμα του διαγωνισμού: «η συμβίωση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία» και το ανήσυχο δημογραφικό μου πνεύμα, που σπάνια ασπάζεται τη θεωρία του ‘πίστευε και μη ερεύνα’ με σπρώχνουν να γράψω κάτι περισσότερο για τα παιδιά του γυφτομαχαλά.<br />
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Δυο μαύρα μάτια με κοιτάζουν μ’ απορία προσπαθώντας να διαβάσουν στα δικά μου μάτια τις αγαθές προθέσεις μου. Με κοιτάζουν απορημένα εμένα και τους άλλους τέσσερις συμμαθητές μου. Δεν έχουν συνηθίσει τους μπαλαμό τόσο κοντά τους και η παρουσία ξένων παιδιών στο δικό τους σχολείο τα προβληματίζει.<br />
Προσπαθώ να πιάσω κουβέντα, με το μελαψό αγόρι. Χαμογελώ αμήχανα. «Με λένε Σοφία» συστήνομαι, έτσι για να κάνω την αρχή. «Εσένα πως σε λένε;» ρωτάω το αγόρι. «Νικήτα» μου απαντά κοφτά. «Έχεις το ίδιο όνομα με τον ξάδερφό μου» λέω με μπερδεμένα συναισθήματα.. Δυο κόσμοι που ζουν τόσο κοντά, αλλά συνάμα τόσο μακριά ο ένας απ τον άλλο δεν είναι και τόσο εύκολο να ξανοιχτούν σε μια στιγμή. Μεγάλωσα με το φόβο των ανθρώπων αυτών. «Να φας όλο το φαΐ σου,» έλεγε η μάνα μου, «γιατί θα φωνάξω το γύφτο» απειλούσε. «Μην κλαις, γιατί θα σε στείλω στα γύφτικα,» απειλούσε η γιαγιά μου, όταν χαλούσα την ησυχία της και δεν την άφηνα να παρακολουθήσει το αγαπημένο της σήριαλ.<br />
<br />
Κατά βάθος δεν ήξερα τίποτα για τους τσιγγάνους. Φόβο και προκατάληψη έκλεινα μέσα μου. Μα τώρα, θαρρώ είναι η κατάλληλη στιγμή να διαμορφώσω τη δική άποψη, αντικειμενικά και απρόσκοπτα, μέσα από τη συζήτηση με το Νικήτα. «Είσαι μαθητής Νικήτα;» Με κοιτάζει μόνο. Δεν απαντά, σαν κάτι να τον εμποδίζει. «Σε ποια τάξη πηγαίνεις;» ξαναρωτώ, θεωρώντας φυσικό ένα παιδί της ηλικίας του να πηγαίνει σχολείο. «Κανονικά στην έκτη» λέει και χαμηλώνει το βλέμμα του. «Γιατί; Δεν παρακολουθείς κανονικά τα μαθήματα;» ρωτώ διστακτικά. «Όχι, όχι, δεν είναι αυτό» βιάζεται ν’ απαντήσει. «Να, όταν μας είπαν πως θα πάμε σχολείο, χάρηκα πολύ, γιατί η μπάμπω έλεγε πως αν πάρουμε αλφαβητάρι στο χέρι, θα ζήσουμε καλύτερες μέρες εμείς οι τσιγγάνοι.» «Και πήγες στη πρώτη τάξη;» τον ρωτώ. «Ναι, με τα αδέρφια μου. Εμένα μου άρεσε το αλφαβητάρι, το μολύβι, η σάκα. Ο Κώστας και η Μαρία έλεγαν, πως δε μπορούν κλεισμένοι στην τάξη, σα φυλακή είναι το σχολείο» έλεγαν. «Εσύ νιώθεις φυλακισμένος;» «Για μας είναι βαρετό να γράφουμε και να διαβάζουμε και να κάνουμε ησυχία. Η δική μας ζωή είναι σαν το διάλειμμα, είναι χορός, είναι τραγούδι.» Τα μάτια του αστράφτουν. Μιλά για τον τρόπο ζωής του που τόσο αγαπά. <br />
«Θα συνεχίσεις το σχολείο;» ρωτώ το Νικήτα. «Ναι, γιατί μια μέρα η μπάμπω μου είπε τη μεγάλη στεναχώρια της. Δε μπορούσε να βγάλει σύνταξη του ΟΓΑ. Αν είχε το αλφαβητάρι, θα τους κανόνιζε.» έλεγε. «Να το πάρω εγώ είπε, γιατί οι άλλοι αλλιώς θα με λογαριάζουν .» «Δίκιο έχει η μπάμπω» σκέφτηκα. «Η Μαρία, η αδερφή μου, λέει ότι είναι καλύτερα στο μαχαλά να παίζουμε, γιατί στο σχολείο αν κάνουμε αταξίες η δασκάλα μας φωνάζει.» <br />
« Μωρέ εγώ θα πάω και ας με μαλώνει η δασκάλα» της είπα. «Το έχεις αποφασίσει Νικήτα να συνεχίσεις το σχολείο…» « Το έχω αποφασίσει μα με δυσκολεύει κάτι. Η δασκάλα θέλει να πηγαίνουμε καθαροί στο σχολείο. Στο τσαντίρι όμως δεν έχουμε, ούτε ζεστό, μα ούτε κρύο νερό. Νερό φέρνουμε με τα δοχεία απ’ την πόλη. Πώς να είμαι καθαρός; Όταν με βλέπει να χαλαλίζω το νερό φωνάζει η μάνα: τι θα πιούμε, με τι θα μαγειρέψουμε;» ρωτάει. «Τη φοβάμαι τη μάνα. Δέρνει, δέρνει πολύ.»<br />
«Ο πατέρας σου συμφωνεί να πηγαίνεις στο σχολείο;» «Στο μαχαλά δεν έχεις δική σου γνώμη. Έχεις τη γνώμη του μαχαλά. Ο γείτονάς μου, λέει ότι δε χρειάζονται τα γράμματα και δε στέλνει τα παιδιά του σχολείο. Επηρεάζεται κι ο πατέρας μου. Να μην πας κι εσύ μου λέει.» «Κι εσύ πώς τα καταφέρνεις και συνεχίζεις;» τον ρωτάω. «Την άλλη μέρα, το ξεχνά. Όμως όταν έρχεται ο καιρός για δουλειές δε μου τη χαρίζει.. Σχολείο και κουραφέξαλα.» λέει. «Φορτώστε το φορτηγάκι πατάτες. Μη μυξοκλαίς εσύ, πρέπει να δουλέψουμε κι όχι να χασομεράμε στα σχολεία,» φωνάζει. Η Φωνή του Νικήτα ακούγεται μελαγχολική τώρα. Πώς να την τελειώσεις τη χρονιά, όταν το φορτηγάκι θα γυρίσει φορτωμένο πατάτες όλη την Ελλάδα; «Μην απογοητεύεσαι Νικήτα,» λέω «μπορεί να αργήσεις λίγο, μα θα το τελειώσεις το Δημοτικό κι ύστερα που ξέρεις, μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και να έρθεις στο Γυμνάσιο.» <br />
Προσπαθώ να του τονώσω το ηθικό, να μη χάσει τις λιγοστές ελπίδες που του απέμειναν, να μη τσαλακώσει το όνειρό του, μέσα στο μπόγο που μαζεύει τα πράγματά του για να πάει κάπου αλλού με την οικογένειά του. «Δεν μπορείς να καταλάβεις το πνεύμα της φυλής μας, τους νόμους της…» λέει. «Μεγαλώνω, όσο περνάει ο καιρός. Μπορεί να είμαι μαθητής στο Δημοτικό, αλλά οι μεγάλοι θέλουν να με αρραβωνιάσουν. Σε λίγο μπορεί να παντρευτώ. Πώς θα φτάσω ως το Γυμνάσιο; Βλέπεις δεν έχει έρθει ο καιρός των τσιγγάνων για τα γράμματα.» λέει με παράπονο. Όχι μόνο η φωνή του, αλλά και το πρόσωπό του, τσακίστηκε από θλίψη. «Μπορείς να το αλλάξεις αυτό. Μη δεχτείς…» του λέω. «Μίλησέ τους για το όνειρό σου…»¨ Με σταματά. Θεωρεί ανώφελη κάθε προσπάθεια. «Πώς να ζήσω αποκομμένος απ’ τη φυλή μου; Σε σας δεν θα ανήκω ποτέ, όσα σχολεία κι αν τελειώσω θα είμαι ο τσιγγάνος. Για κείνους πάλι θα είμαι ο ανεπιθύμητος, που έγινε μπαλαμό. Χωρίς φυλή δεν έχω ελπίδα….<br />
Τα λόγια πέτρωσαν στα χείλη μου. Πέρα από τους χορούς, τα τσαντίρια, τα πολύχρωμα φουστάνια, τη δίψα για μάθηση και το πάθος για ζωή είναι και κάτι άλλο που δεν φαίνεται με το μάτι, είναι ο άγραφος νόμος της φυλής. Ένας νόμος σκληρός και ανελέητος, που δεν μπορείς εύκολα να τον παραβείς. Απλώνω το χέρι μου. «Φίλοι, Νικήτα;» αυτό μόνο μπορώ να πω, για να δείξω, πως κι εγώ η ‘μπαλαμό’ μπορώ τουλάχιστον να αισθανθώ φιλία για έναν τσιγγάνο. Απλώνει κι εκείνος το δικό του. « Φίλοι, ναι , φίλοι» λέει. Τα λόγια του γεμίζουν το στόμα και τη ψυχή του. Χάρηκε που έκανε φίλη μια ‘μπαλαμό.’ Όμως βαθιά μέσα του μένει καλά κρυμμένο και ανεκπλήρωτο το όνειρο της μπάμπως … Κι εγώ νιώθω ένα κενό. Πώς μπορώ να δώσω φτερά στο όνειρο;<br />
<br />
Σοφία Νταβάλια<br />
Μαθήτρια της Β΄ ΤάξηςΔήμητρα Φυτιλήhttp://www.blogger.com/profile/03205336478600993251noreply@blogger.com1