Οι γυναίκες για πολλά χρόνια θεωρούνταν κατώτερες των ανδρών και έπρεπε να τους υπακούν-αν και το υπηρετούν είναι πιο κατάλληλη λέξη- και να είναι υποχείρια τους αφού «από την φύση τους ήταν αδύναμες» πράγμα που πολύ συχνά οδηγούσε στο να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης και να κακοποιούνται σωματικά, σεξουαλικά αλλά και ψυχολογικά. Στις μέρες μας, μετά από επίπονους και συνεχείς αγώνες κατόρθωσαν να αποκτήσουν δικαιώματα και να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης διαλογής αλλά ως ισότιμες με τους άνδρες.
Δυστυχώς όμως πολλές γυναίκες ισχυρίζονται ότι η ισότητα των δυο φύλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά και ότι συνεχίζουν να υπάρχουν φαινόμενα ρατσιστικής αντιμετώπισης των γυναικών και να γίνονται διακρίσεις εναντίον τους. Όσο και αν θα ήθελα να διαφωνήσω η κοινωνία μας βρίθει παραδειγμάτων.
Κατ’ αρχήν ιδιαίτερα σε κλειστές κοινωνίες σαν τη δικιά μας ποια δεν έχει ακούσει κυρίως από τους γηραιότερους αλλά και από νεότερους σχόλια του τύπου «άμα δεν ξέρεις να μαγειρεύεις πώς θ’ ανοίξεις σπίτι αύριο μεθαύριο;», «άλλο εσύ άλλο αυτός, είναι αγόρι εσύ είσαι κορίτσι», «ας το αυτό δε μπορείς εσύ είσαι κορίτσι» ή και την γνωστή ευχή «άντε και του χρόνου μ’ ένα καλό γαμπρό!!»; Όλα τα παραπάνω είναι εκφράσεις των αντιλήψεων για τις γυναίκες που κυριαρχούν στην κοινωνία μας, ότι δηλαδή η γυναίκα θα πρέπει να είναι καλή νοικοκυρά, καλή σύζυγός και καλή μητέρα, ότι αυτός είναι ο προορισμός της ζωής της και βασικά προσόντα που θα πρέπει να διαθέτει είναι η υπακοή, η πίστη και η ταπεινοφροσύνη. Οι αντιλήψεις αυτές είναι τα αίτια που πολλές οικογένειες απαγορεύουν στα νεαρά κορίτσια τις βραδινές εξόδους και που τα κατευθύνουν σε επαγγέλματα «κατάλληλα» για μια γυναίκα όπως δασκάλες και νηπιαγωγοί αποθαρρύνοντας τα να κάνουν κάτι παραπάνω και γενικότερα κλονίζουν την αυτοπεποίθηση τους και τις κάνουν να πιστεύουν ότι η κουζίνα είναι ο φυσικός χώρος της γυναίκας.
Ακόμη στον επαγγελματικό χώρο τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Πόσοι δεν έχουμε ακούσει περιστατικά όπου οι γυναίκες υπάλληλοι παίρνουν χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες υπαλλήλους ή για γυναίκες που απολύθηκαν επειδή έμειναν έγκυες ή ακόμη χειρότερα που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση; Ακόμη παρόλο που πολλές γυναίκες διαπρέπουν κάνοντας λαμπρές καριέρες από πολλούς εργοδότες οι γυναίκες εργαζόμενοι δεν αποτελούν την ιδανική λύση, πράγμα που φαίνεται και στο ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, αφού από το νόμο δικαιούνται περισσότερες άδειες και επιδόματα πράγμα που δεν τους συμφέρει καθόλου όχι μόνο οικονομικά αλλά και όσον αφορά την παραγωγικότητα καθώς επίσης και σωματικά οι γυναίκες δεν ανταποκρίνονται το ίδιο σε βαριές δουλείες όπως οι άνδρες.
Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι οι γυναίκες δεν έχουν εξισωθεί με τους άνδρες αλλά ότι απλά το χάσμα μεταξύ τους έχει μειωθεί σημαντικά όμως πολλά πρέπει να γίνουν για να εξαφανιστεί. Το σίγουρο είναι ότι για να γίνει αυτό δε χρειάζεται μια αναθεώρηση της νομοθεσίας αλλά η άρση των αναχρονιστικών αντιλήψεων που τροχοπεδούν την εξέλιξη των γυναικών, με άλλα λόγια για ν’ αλλάξουμε την κοινωνία πρέπει ν’ αλλάξουμε τους εαυτούς μας.
Η μαθήτρια της Β ΛυκείουΕλίνα Παπακίτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου