Ζωή με αγάπη

Ιδέα της Κωνσταντίνας Καρακαξά! Πολύ όμορφα Κωνσταντίνα.
Ό,τι καλύτερο για να ευχηθούμε καλή χρονιά! Καλή, και ήρεμη και ουσιαστικά δημιουργική χρονιά από το Γυμνάσιο-Λυκειακές Τάξεις Ματαράγκας

Serenade

Did you see the lights Είδες τα φώτα
As they fell all around you? Πώς πέφτουν γύρω σου
Did you hear the music? Άκουσες τη μουσική
A serenade from the stars μια σερενάτα από τα αστέρια

Wake up, wake up Ξύπνα, ξύπνα
Wake up and look around you ξύπνα και κοίτα γύρω σου
We're lost in space Είμαστε χαμένοι
And the time is our own Και ο χρόνος μας ανήκει

Did you feel the wind Ένιωσες τον άνεμο
As it blew all around you? Καθώς φυσά γύρω σου
Did you feel the love Ένιωσες την αγάπη
That was in the air που υπήρχε στην ατμόσφαιρα

Wake up, wake up Ξύπνα, ξύπνα
Wake up and look around you ξύπνα και κοίτα γύρω σου
We're lost in space Είμαστε χαμένοι
And the time is our own Και ο χρόνος μας ανήκει

The sun comes up Ο ήλιος είναι ψηλά
And it shines all around you και λάμπει γύρω
You're lost in space είσαι χαμένος
And the Earth is your home και η γη είναι το σπίτι σου

Η Πάτι και ο μουσικός πάτος

Tης Μαριάννας Τζιαντζή

Σχολική αργία θα έπρεπε να είχε κηρύξει το υπουργείο Παιδείας την προχθεσινή ημέρα, τουλάχιστον για τα δημοτικά και τα γυμνάσια, ώστε όλοι οι μαθητές της χώρας να στηθούν μπροστά στην τηλεόραση για να δουν την Πάτι, τη δεκαεξάχρονη πρωταγωνίστρια της αργεντίνικης νεανικής σαπουνόπερας του Mega «Patty, η πιο όμορφη ιστορία».

Η Πάτι (κατά κόσμον Λάουρα) ήρθε στην Ελλάδα! Καμιά εκατοστή πιτσιρίκια ήταν καλεσμένα το πρωί της Δευτέρας στην εκπομπή «Πρωινό mou» (Mega) περιμένοντας με ανυπομονησία να δουν το ίνδαλμά τους. Τα περισσότερα ήταν κάτω των 12 ετών και, προφανώς, απουσίαζαν από το σχολείο με τις ευλογίες των γονιών τους. Για την ακρίβεια, δεν ήταν απλώς 100 παιδιά, αλλά περίπου 100 τυχερά παιδιά, από όλη την Ελλάδα, που κληρώθηκαν ανάμεσα σε 15.000 και πλέον πιτσιρίκια που είχαν πάρει μέρος στον σχετικό διαγωνισμό.

Περίπου μία ώρα περίμεναν τα παιδιά, καθισμένα σε κερκίδες, μέχρι να εμφανιστεί το ίνδαλμά τους. Ετσι, είχαν την ευκαιρία να δουν σε γιγαντοοθόνη το ζεύγος των παρουσιαστών να σχολιάζει τις αποχωρήσεις από το κυριακάτικο «Just the two of us» (όπου επίσης εμφανίστηκε η Πάτι). «Μου αρέσει η μαγκιά που βγάζει ο Ιατρόπουλος», λέει ο κ. Λιάγκας, «κι εγώ έτσι είμαι», εννοώντας έναν ηθοποιό που συμμετείχε στο σόου.

Λίγη υπομονή και βγαίνει η Πάτι. Προηγείται μια βιντεοσκοπημένη επίδειξη γυναικείων εσωρούχων μιας γνωστής φίρμας. Ενώ τα μοντέλα ποζάρουν τουρλώνοντας ό,τι μπορεί να τουρλωθεί, μια φωνή εκτός πλάνου εξηγεί: «Η φετινή συλλογή είναι πιο σέξι, πιο αισθησιακή από ποτέ» και απευθύνεται «σε κάθε γυναίκα με σέξι και τρέντι διάθεση». Ακολουθεί μια επίδειξη παιδικής μόδας. Φέτος θα φορεθούν οι ταφτάδες. Ακούστε, τρέντι μαμάδες, ακούστε, τρέντι παιδιά!

Επιτέλους, η Πάτι εμφανίζεται. Πανζουρλισμός, κάποια παιδιά τη βιντεοσκοπούν ή τη φωτογραφίζουν με το κινητό τους και όλα μαζί τραγουδούν τα τηλετραγούδια της, χωρίς να ξεχνούν ούτε ένα «και». Η γλυκιά κοπελίτσα τα χάνει μπροστά στις γνώσεις των Ελληνόπουλων.
Το θέμα δεν είναι η απουσία των παιδιών από το σχολείο, αφού οι δάσκαλοι δεν είναι παιδονόμοι. Είναι η πλήρης κατάρρευση των προσχημάτων, αφού ένα μεγάλο κανάλι δεν δίστασε να φέρει μαθητές στο στούντιο και να οργανώσει το πάρτι της Πάτι την ώρα των μαθημάτων και όχι το Σαββατοκύριακο.

Τα τραγούδια της Patty είναι το ηχητικό ισοδύναμο του fast food: νόστιμα, εύπεπτα, κούφια κι εφήμερα, όμως αυτό δεν έχει σημασία. Η αγορά, η τηλεόραση κάνει τη δουλειά της. Σημασία έχει τι είδους αισθητική και μουσική αγωγή προσφέρει το σχολείο, ώστε τα ίδια τα παιδιά να διαμορφώνουν το κριτήριο που θα τους επιτρέψει από μόνα τους να αντιληφθούν ότι τους αξίζουν καλύτερα τραγούδια. Αν η καλλιτεχνική αγωγή στα σχολεία αγγίζει τον πάτο, είναι φυσικό οι μαθητές να ψαρώνουν μπροστά στον παγκόσμιο μουσικό πάτο.

Ενα λεύκωμα για τη γενιά του Ιντερνετ-Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 16-10-2010

Εφτά χρήστες του facebook, καλλιτέχνες γνωστοί και δημοφιλείς, «απολογούνται». Γιατί έγιναν μέλη του; Γιατί τη βρίσκουν; Τι «ανεβάζουν»; Νιώθουν λιγότερο μόνοι; Κάνουν δημόσιες σχέσεις;

  Ξαναβρίσκουν παλιούς τους φίλους και αποκτούν καινούργιους, που ίσως δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους; Τέλος, υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί; Α, μπα... Οπως φαίνεται, όποιος μπει στο facebook ξέρει τους κανόνες και τα όριά του και διαλέγει να επωφεληθεί από την καλή πλευρά του. Μια πλατιά πλατιά και παιδική επικοινωνία μεταξύ ενηλίκων.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΠΑΠΑΔΑΜΑΚΗ (χορογράφος)
Σαν να ζω δυο ζωές

Τι είναι αληθινή ζωή; Είμαστε τόσο περίπλοκα όντα, μεταλλασσόμαστε συνεχώς και είναι βέβαιο ότι εφευρίσκουμε διαρκώς τρόπους για να μην είμαστε μόνοι μας. Το facebook δημιουργεί ελπίδα, την ελπίδα των πιθανών δυνατοτήτων... Οτι θα δω τον Nanto που γνώρισα στην Κολομβία και μέχρι να τον δω έχω μια επαφή με τη ζωή του. Οτι θα πάω κι εγώ στην Κούβα, όπως η φίλη μου η Κωνσταντίνα που μόλις γύρισε από την Αβάνα και ανεβάζει φωτογραφίες για όλους εμάς τους φίλους της. Ο Rodrigo με βρήκε μέσω του facebook μετά από 15 χρόνια. Χάρηκα! Σπουδάζαμε μαζί στη Νέα Υόρκη. Με την Εύη ήμασταν μαζί στην τρίτη δημοτικού. Παρά πολλοί άλλοι φίλοι χάρηκαν που τους ανακάλυψα ή με ανακάλυψαν. Και πάρα πολλοί γνωστοί, σχετικά γνωστοί, γνωστοί γνωστού ή παντελώς άγνωστοι χάρηκαν επίσης. Συνδεδεμένοι. Ανθρωποι. Πρόσωπα. Εκατομμύρια φωτογραφίες, εικόνες, μουσικές, ταινίες. Επικοινωνία, τόσο μεγάλη δίψα για επικοινωνία. Είναι σαν να ζω δυο ζωές. Ποια είναι αληθινή; Το facebook έχει αληθινές δυνατότητες. Η ζωή έχει αληθινές εμπειρίες.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
(συγγραφέας)
Ιδανικό για συνεσταλμένους

Ακόμη και κορυφαίοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, όπως ο Ιούλιος Βερν ή ο Χ.Τ. Γουέλς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν το facebook. Μια παράλληλη, δηλαδή, πραγματικότητα, η οποία όμως είναι πραγματικότητα και καθόλου εικονική.

Θεωρώ τεράστια πλάνη την άποψη πως το facebook αποξενώνει, πως αναγκάζει τον κόσμο να κλείνεται σπίτι του μπροστά σ' έναν υπολογιστή. Αντίθετα, σε φέρνει σε επαφή με τους άλλους. Δεν πρόκειται για ένα video game τύπου Sims. Τα άτομα με τα οποία «μιλάς», τα οποία γίνονται «φίλοι» σου, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Ενα ιδανικό εργαλείο για συνεσταλμένους ανθρώπους. Για αυτούς που φοβούνται να κάνουν το πρώτο βήμα.

Κάποιοι φυσικά μιλάνε για «Μεγάλο αδερφό». Και μέχρι ένα σημείο ισχύει. Ακόμα και αυτό, όμως, εξαρτάται από εσένα τον ίδιο. Από το πόσο είσαι διατεθειμένος να εκτεθείς. Είναι αλήθεια πως το facebook διαθέτει τη δυνατότητα να μετατρέψει τον καθένα σε ποπ σταρ.

Πάνω απ' όλα, είναι ένα μέσο για να κατανοήσεις καλύτερα ανθρώπους και καταστάσεις. Π.χ., εγώ προσωπικά, πέρα από αμέτρητους φίλους, έκανα και κάποιους εχθρούς. Κάποιοι που ενοχλήθηκαν από τα πιστεύω μου μού επιτέθηκαν φραστικά ή με δυσφήμησαν σε τρίτους. Τότε πολλοί φίλοι μου μού είπαν: «Είδες; Το facebook κάνει κακό!». Τις απόψεις μου, όμως, τις έχω αναπτύξει σε συνεντεύξεις και άρθρα μου. Αρκετοί θα είχαν ενοχληθεί κι εκεί. Απλώς, δεν μπορούσα να δω τις αντιδράσεις τους.

ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
Photoshop ψυχής

Μπροστά στην οθόνη δεν υπάρχουν ρίσκα. Ο χωροχρόνος αλλοιώνεται, η γλώσσα κονιορτοποιείται, η εικόνα μεταλλάσσεται. Ειδικά στο facebook. Το προφίλ ενός χρήστη είναι ένας θραυσματικός άυλος πίνακας, ένα δάσος συμβόλων, μια παράσταση in progress, μια ψηφιακή περφόρμανς, από την οποία συχνά απουσιάζει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, απουσιάζει ο αληθινός λόγος, το αυθεντικό συναίσθημα. Είναι ένα photoshop ψυχής. Παρ' όλα αυτά, το facebook αποτελεί σήμερα την πιο αντιπροσωπευτική μορφή κοινωνικής δικτύωσης. Και για τους χρήστες εκείνους που το «πίνουν» και δεν τους «πίνει», είναι ένα μοναδικό επικοινωνιακό εργαλείο.

Η πλατφόρμα και τα 400 εκατομμύρια μέλη της θα δουν στην ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ τη ζωή του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ενός Αμερικανού φοιτητή που στα 19 του -όταν τον παράτησε η φίλη του επειδή ήταν ένα «ψωνάκι» της τεχνολογίας- δημιούργησε αυτό το παλιρροϊκό φαινόμενο της ψηφιακής επικοινωνίας, που σάρωσε τον πλανήτη, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ο νεότερος δισεκατομμυριούχος του κόσμου.

Οι δημιουργικοί μύθοι χρειάζονται και μια Νέμεσι κι έτσι ο Ζούκερμπεργκ παρουσιάζεται στο έργο σαν ένα δυσλειτουργικό άτομο, για το οποίο είναι καλύτερο να βασιλεύει online παρά να συναλλάσσεται ως καθημερινό κοινωνικό ον στην πραγματική ζωή. Ενα τραγικά ειρωνικό πορτρέτο για έναν πιτσιρικά που ένωσε τον μισό πλανήτη μέσω μιας οθόνης, δηλώνοντας ότι προσπάθησε να δώσει περισσότερη «διαφάνεια» στον κόσμο.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ
(συνθέτης)
Το γλεντάω και κάνω και δουλειά

Ολα είναι θέμα χειρισμού. Εμένα με διευκόλυνε. Εχω 400 φίλους και μόνο όσους γνωρίζω και θα 'θελα να επικοινωνώ άμεσα. Μιλάω με συνεργάτες για τρέχοντα θέματα, ανεβάζω φωτό, βιντεάκια και τσεκάρω αν αρέσουν καινούργια κομμάτια. Κάτι σαν γραφείο, ας πούμε. Είναι πολύ καλή παρέα κι αφορμή για έξοδο. Η αδερφή μου κρατάει και ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική μου και τους ενημερώνει για όλα τα θέματά μας. Και μ' αυτούς συνομιλώ αλλά όχι όπως με τους στενούς φίλους. Η ανταλλαγή ιδεών είναι η χαρά μου. Και ότι ένα πρωί που ένας φίλος ήταν στη Νέα Υόρκη κι εγώ στο σπίτι μου, μιλάγαμε μία ώρα για τέχνη. Το γλεντάω και κάνω και τη δουλειά μου. Ξαναβρέθηκα με ανθρώπους που είχα να τους ακούσω καιρό. Συμφοιτητές μου, παιδιά από την υπόλοιπη Ελλάδα, απ' την Κύπρο, απ' το Λονδίνο... Ναι, μ' αρέσει. Μπράβο στο αγόρι που το σκέφτηκε, μια χαρά λειτουργεί. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Σας φιλώ.

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ
(σκηνοθέτης)
Γιατί δεν έγινα φίλος μου στο facebook

Νομίζω ότι είναι ο εφευρέτης του facebook που είπε ότι όταν έχεις τόσα εκατομμύρια φίλους, είναι αναπόφευκτο να έχεις και μερικούς εχθρούς. Εγώ είχα την ατυχία να μπω στο facebook μόνο για να δω τη σελίδα που κάποιος ψυχικά διαταραγμένος καλλιτέχνης έφτιαξε για πάρτη μου. Εκεί διάβασα και την πρώτη μου δημόσια αυτοκριτική και μεταμέλεια. Ζητούσα συγγνώμη από όλους τους νέους καλλιτέχνες και συνεργάτες, των οποίων το ταλέντο έχω κατά καιρούς εκμεταλλευτεί με στόχο τα λεφτά, όπως τραγουδούσε στην «Ψυχραιμία» η Τζούλια Αλεξανδράτου. Το ενδιαφέρον ήταν ότι 200-τόσοι γνωστοί και άγνωστοί μου ή είχαν εκτιμήσει ιδιαίτερα την αυτοκριτική μου ή δεν την είχαν καταλάβει ή δεν την είχαν διαβάσει, αλλά είχαν γίνει φίλοι του ψευδεπίγραφου, ο οποίος ήταν μάλιστα οπαδός του ΛΑΟΣ...

Γι' αυτό πιστεύω ότι θύματα κάποιων ψώνιων του facebook είναι και η Λιάνα Κανέλλη και η Καλομοίρα Σαράντη, που έσπευσαν να γίνουν φίλες του.

Θα μου πείτε, είναι καλύτερα να σου φτιάχνουν το προφίλ, παρά να σε πυροβολούν σαν τον συγχωρεμένο τον Λένον. Εγώ, πάντως, μόνο σαν κάτοικος του «Ιστορικού Κέντρου» κινδυνεύω αφού, παρά τις αναφορές στο facebook, ο συνώνυμος εξακολουθεί να χαίρεται τους φίλους του και τους εχθρούς μου. Γι' αυτό κι εγώ, για να βγάλω το άχτι που δεν κατάφερα να βγάλω στο «κοινωνικό δίκτυο» του facebook, ανέβασα την «κοινωνική προσφορά» μου στο YouTube (http://www.youtube.com/watch?v=xvZZTqamiPg) 

 Poka-Yio
(εικαστικός)

Και επειδή κάποιος θα βρεθεί να αντιτάξει πως δεν είναι αυτός ο κύριος σκοπός του fb, εγώ θα του πω να θυμηθεί τι ακριβώς λέγαμε στα πρώτα ραντεβού: τι μουσική ακούς, πού πήγες διακοπές, τι ζώδιο είσαι, την ίδια στιγμή που εστιάζαμε την προσοχή μας σε ανατομικές λεπτομέρειες του απέναντι. Ε, τα ίδια λέμε και στο fb, μόνο λίγο πιο εκλεπτυσμένα ή ίσως κεκαλυμμένα. Εγώ ας πούμε έχω βίτσια να βάζω τα γλυκά που τρώω (όντως), ενώ άλλος βάζει τα δικά του βίτσια, π.χ. τα μπρόκολα που μάζεψε παίζοντας την τεράστιας επιτυχίας εφαρμογή farmville. Βασικά και τα δύο βίτσια είναι, και ο καθένας όπως τη βρίσκει. Και το να τα δημοσιοποιούμε μας ενώνει με άλλους βιτσιόζους που μας στέλνουν συνταγές ή το σκορ τους στα γογγύλια κ.λπ. και έτσι τελικά τη βρίσκουμε ομαδικά.

Μια άλλη τσαντίλα είναι που, όπως τα φτιάχνει σε ανθρώπους, έτσι και τα χαλάει όντας ένας τεράστιος cyber-ρουφιάνος. Βέβαια, μου ανέβασε την αυτοεκτίμηση μειώνοντας δραστικά το αίσθημα απομόνωσης, όταν το κοντέρ με τους «φίλους» μου γράφει 1.500 και ανεβαίνει 5-5 την ημέρα ακόμα και όταν κάθομαι στον καναπέ. Ενα socializing εκ του καναπέ είναι μια χαρούλα για αγοραφοβικούς. Πάντως, επειδή έχω παρακολουθήσει παρουσίαση ενός εμπορικού του αντιπροσώπου, το fb είναι μια τέλεια μπίζνα που μεταπωλεί μια χαρά τα κουνουπίδια και λοιπά μας βίτσια σαν να ήταν αληθινά καρπούζια. Είναι δηλαδή ένας broker για βίτσια, γιατί ποιο είναι μεγαλύτερο βίτσιο από το να νομίζεις πως πραγματικά επικοινωνείς; (Να καταγραφεί πως ρίχνω την ψήφο μου στο twitter και ένας ακόμα λόγος είναι οι απαίσιες παντόφλες με τις οποίες φωτογραφίζεται συνέχεια ο Ζούκερμπεργκ.)

ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
(ηθοποιός)
Μου θυμίζει τα χρόνια του Δημοτικού

Είναι εντυπωσιακή η ψευδαίσθηση των τόσων φίλων, που σε παρακολουθούν και μοιράζονται μαζί σου σκέψεις και εντυπώσεις. Είναι εξίσου εντυπωσιακό το πόσο εύκολα ανοίγεσαι χωρίς να κοιτάς τον άλλο στα μάτια... Λυπηρό, αλλά από το να μην υπάρχει καθόλου η επαφή, ας υπάρχει τουλάχιστον η πρόθεσή της.

Συναντάω ανθρώπους και μου λένε «α, είμαστε φίλοι στο facebook!». Γελάω τόσο πολύ και αισθάνομαι και αμηχανία γιατί πολλούς δεν τους θυμάμαι καν... Ομως αυτή είναι η εποχή μας και πρέπει να την αποδεχτούμε για να μην τρελαθούμε. Βρίσκω πολύ χαριτωμένο όταν κάποιος με ρωτάει αν θέλω να με κάνει φίλη του. Μου θυμίζει τα χρόνια του Δημοτικού, εικόνες από το προαύλιο του σχολείου, με τα πιτσιρίκια να κάνουν προτάσεις φιλίας. Εχει πλάκα, ιδίως κάτι κουλές ώρες που δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς.

Επίσης, για αυτούς που πραγματικά ασχολούνται με το σπορ, σίγουρα είναι ένας ακόμα τρόπος να κοινοποιήσουν τις δουλειές τους. Δεν πιστεύω πως πραγματικά χρειάζεται να αλλάξει κάτι σε όλο αυτό το σύστημα που οι περισσότεροι είμαστε μέρος του. Είναι χαριτωμένο και επικίνδυνο όσο χρειάζεται.

Συνεργάστηκαν οι: Ι. Κλεφτόγιαννη, Β. Καλαμαράς, Φ. Μπάρκα, Χ. Παπαϊωάννου, Ν. Χατζηαντωνίου

Πανελλήνιο δίκτυο εκπαιδευτικών για το θέατρο στην εκπαίδευση

10 χρÏ�νια Δίκτυο
Ανέβηκε απÏ� makaldi. - Ανεξάρτητα web videos.
Καταπληκτική δουλειά, στήριγμα για τον εκπαιδευτικό, ανάσα για το μαθητή...

Τηλεοπτικά έθιμα

Tου Παντελή Μπουκάλα

Εχει αποκτήσει και η τηλεόραση τα έθιμά της στα χρόνια που λειτουργεί. Ενα από αυτά, που το τηρεί απαρεγκλίτως, είναι τα πρόχειρα ρεπορτάζ-τεστ, με την ευκαιρία των εθνικών εορτών. Με το μικρόφωνο στο χέρι, οι ρεπόρτερ εντοπίζουν νεαρούς και τους επιτίθενται με την ερώτηση «τι ξέρεις για την 28η Οκτωβρίου» ή την 25η Μαρτίου. Και χρόνια τώρα πληροφορούμαστε ό,τι ακριβώς θέλουν να μας πληροφορήσουν τα κανάλια, προφανώς για να αναδείξουν εμμέσως τον σπουδαίο παιδευτικό τους ρόλο: ότι τα άθλια Ελληνόπουλα είναι τραγικώς ανιστόρητα· μπερδεύουν τους Ιταλούς με τους Γερμανούς και τους Γερμανούς με τους Τούρκους. Ετσι όπως πάει, το 2020 θα μας φέρουν άλλα ρεπορτάζ για να μας πείσουν ότι τα παιδιά πιστεύουν πως το '40 οι Ελληνες πολέμησαν με τους Τρώες κάπου ανάμεσα στις Θερμοπύλες και τα Δερβενάκια.

Αν η εντολή είναι να φτιάξεις ένα επιπλέον ρεπορτάζ ηθικού πανικού («πάει, χάθηκε το έθνος!»), τίποτα πιο εύκολο. Ρωτάς, μεταξύ αστείου και αστειότερου, είκοσι ανθρώπους και με λίγη δημιουργική διαχείριση επιλέγεις μόνο τις απαντήσεις που ταιριάζουν με το προαποφασισμένο πόρισμά σου: την αδαημοσύνη των νέων. Εφόσον, για τις προδιαγραφές σου, το σωστό δεν αποτελεί είδηση γιατί δεν σου επιτρέπει να μοιρολογήσεις και να χλευάσεις, αποκλείεις τις σωστές απαντήσεις (ή κρατάς μία στις είκοσι, σαν ξεθυμασμένο αλατοπίπερο) και προβάλλεις οδυρόμενος όσες «αποκαλύπτουν» πως οι μαθητές, ύστερα από χρόνια στο θρανίο και στις σχολικές γιορτές, ουδέν γνωρίζουν για την ιστορία - και μάλιστα την ιστορία των παππούδων τους, όσον αφορά το '40.

Το ότι ορισμένοι ενδέχεται να απαντούν «δεν γνωρίζω» για χαβαλέ ή για να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπο τους που τους θεωρούν χαϊβάνια, μάλλον δεν το μετράνε στα κανάλια. Αν, ωστόσο, κόπτονται για την ιστορική μνήμη, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό: Ας μπουν στον κόπο να τιμήσουν τις επετείους και μ' έναν τρόπο που θέλει λίγη παραπάνω σκέψη και αίσθημα (και χρήμα βέβαια, για να μιλήσω τη γλώσσα τους) από το να δείχνουν για χιλιοστή φορά την «Υπολοχαγό Νατάσσα» τον Οκτώβριο και τη «Μαντώ Μαυρογένους» τον Μάρτιο.

πηγή: εφημερίδα Καθημερινή, 30-10-2010

Εγκατάσταση προγράμματος

Τεχνική Υποστήριξη: Παρακαλώ, πώς μπορώ να βοηθήσω;

Πελάτης: Χμ... μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται "Αγάπη".

Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;

Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;

Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;

Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο "Η Καρδιά μου".
Μπορείτε να την εντοπίσετε;

Π: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το "Αγάπη" ενώ τρέχουν τα άλλα;

Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;

Π: Μισό λεπτό να δω... υπάρχει ένα που λέγεται "Παλιά Τραύματα", "Χαμηλή Αυτοεκτίμηση", ένα άλλο "Μνησικακία" και "Εκδίκηση".

Τ.Υ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα 'Αγάπη', θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα.

Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων.

Το πρόγραμμα "Αγάπη" θα αντικαταστήσει το "Χαμηλή αυτοεκτίμηση" με μια άλλη ενότητα που λέγεται "Υψηλή αυτοεκτίμηση".
Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: "Μνησικακία" και "Εκδίκηση".
Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος 'Αγάπη'.

Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;

Τ.Υ.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει 'Εκκίνηση' και επιλέξτε το πρόγραμμα "Συγχώρεση" και κάνετε ένα κλικ.
 Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.

Π: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ... όμως το πρόγραμμα "Αγάπη" ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;

Τ.Υ.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες "Καρδιές" για να κάνετε αναβάθμιση.

Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: 'Error - Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις'... τι είναι αυτό;

Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές "Καρδιές" αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας "Καρδιά".
Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.

Π: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;

Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα "Αποδοχή εαυτού" και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: "Συγχώρεση εαυτού", "Συνειδητοποίηση της αξίας μου", "Αναγνώριση των ορίων μου".

Π: Εντάξει, το έκανα.

Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο "Η Καρδιά μου".

Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία.

Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα "Αρνητική Κριτική", "Φλυαρία". Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.

Π: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος "Η Καρδιά μου" αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα "γαλήνη" και "πληρότητα" αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο "Η Καρδιά μου".

 Είναι φυσιολογικό αυτό;

T. Y.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.
Το πρόγραμμα "Αγάπη" είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι' αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε.
Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.

Π: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου.

Η 28ηΟκτωβρίου με διαφορά 73 ετών- Καθημερινή 23-10-2010

Δύο ματιές στην ιστορική επέτειο από τον παππού που έζησε έφηβος το 1940 και την εγγονή όπως τη βιώνει στο σήμερα Του Δημητρη Ρηγόπουλου

Ο παππούς γεννήθηκε το 1927, στις 26 Οκτωβρίου, ανήμερα τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Η εγγονή 73 χρόνια μετά, στην αυγή του νέου αιώνα: τον Νοέμβριο του 2000.

Την ημέρα που οι δυνάμεις του Μουσολίνι κήρυξαν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο παππούς ήταν ένα αγόρι στην αρχή της εφηβείας, τρία χρόνια μεγαλύτερο απ’ ό,τι είναι η εγγονή του σήμερα. Το τελεσίγραφο του Γκράτσι επιδόθηκε στον Μεταξά τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου του 1940. Το προηγούμενο Σάββατο, η μεγάλη οικογένεια του παππού είχε συγκεντρωθεί στο σπίτι της οδού Μάρκου Μπότσαρη, στις όχθες του Ιλισού, πολλά χρόνια πριν κλείσει το ποτάμι και περάσει από πάνω η σημερινή λεωφόρος Καλλιρρόης. Το νεότερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας είχε τα γενέθλιά του, ήταν ημέρα χαράς. Κανείς δεν υποψιαζόταν ότι μόλις δύο ημέρες αργότερα ένα πολύ διαφορετικό γεγονός θα πυροδοτούσε νέα κύματα ενθουσιασμού, που αυτή τη φορά θα έβγαιναν έξω από το ανώνυμο αθηναϊκό σπίτι του Νέου Κόσμου και θα σκέπαζαν ολόκληρη την πόλη, ολόκληρη τη χώρα.

Εβδομήντα χρόνια μετά, παππούς και εγγονή βρίσκονται μέσα από τις σελίδες της «Καθημερινής» για να μοιραστούν τη δική τους 28η Οκτωβρίου. Ο ένας την έζησε (ζωντανές αναμνήσεις αναβλύζουν μέχρι σήμερα), η άλλη τη ζει και την ξαναζεί κάθε χρόνο μέσα από τις σχολικές γιορτές και όσα της μεταφέρουν οι γονείς της. Μένει με το στόμα ανοιχτό όταν συνειδητοποιεί ότι ο ένας από τους παππούδες της όχι μόνο ζούσε εκείνη την ημέρα αλλά ήταν ένα παιδί στο γυμνάσιο, «μεγάλος» δηλαδή, στα δικά της μάτια. Το καταλαβαίνει λογικά, αλλά ακόμα της φαίνεται απίστευτο. Δεν έχει άδικο. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω εγώ για τον πατέρα μου ότι κουβαλάει μέσα του εμπειρίες από έναν τόσο μακρινό κόσμο, πόσω μάλλον για τη 10χρονη ανιψιά μου. Με τον παππού της τη χωρίζει τόσος χρόνος όσο χώριζε αυτόν με έναν άνθρωπο του 1854. Πολύ καιρός.

Ντελίριο χαράς

Από την ημέρα της κήρυξης του πολέμου, ο παππούς δενθυμάται το σχολείο. Ηταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδας, αλλά καμία σχετική ανάμνηση δεν ανασύρεται σήμερα. Ο πατέρας ενός φίλου μου που μεγάλωνε στο Αγρίνιο εκείνης της εποχής θυμόταν καθαρά τη στιγμή που ο δάσκαλός τους ανακοίνωσε ότι δεν θα γινόταν μάθημα επειδή «έχουμε πόλεμο με τους Ιταλούς». Τα παιδιά πετάχτηκαν όρθια και ούρλιαζαν από χαρά. Μάλλον για τον ίδιο λόγο που εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο πανηγυρίζουν κάθε φορά όταν χάνεται με οποιαδήποτε αφορμή έστω και μία ώρα μαθήματος.

Αλλά καλύτερα να μη στοιχηματίσουμε. Εκείνη την ημέρα ολόκληρη η χώρα μεθούσε από χαρά. Και η Αθήνα πρώτη απ’ όλη. «Με θυμάμαι με τους φίλους μου στις αλάνες της γειτονιάς να πανηγυρίζουμε σαν τρελοί. Αλλά ήταν όλος ο κόσμος σε αυτήν την κατάσταση παροξυσμού. Θυμάμαι καθαρά τα αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το κεφάλι μας, τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, τη Βέμπο, τα τρένα με τους φαντάρους να ξεκινάνε για το μέτωπο».

Από τη μεγάλη οικογένεια του πατέρα μου και του παππού της Αννας δεν πήγε κανένας στην Αλβανία. Ο μόνος υποψήφιος, ο μεγάλος του αδελφός ο Περικλής, είχε υποστεί πριν από λίγα χρόνια σοβαρό τραυματισμό στο πόδι από διερχόμενο τραμ και δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους συνομηλίκους του στα βουνά της Πίνδου. Επίκεντρο του σπιτιού ήταν το ραδιόφωνο με όλα τα νέα και τις θριαμβευτικές ειδήσεις από το μέτωπο. Νίκες, νίκες, νίκες. Μέχρι τον Απρίλιο του 1941 και την εισβολή των ναζί. Στις 27 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα παρελαύνουν στους δρόμους της Αθήνας. «Εξω κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος, μόνο κάποιοι περίεργοι σαν κι εμένα και τον αδελφό μου που βγήκαμε να χαζέψουμε τους Γερμανούς. Ημασταν στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος περίπου του σταθμού του μετρό, και τους είδαμε να κατεβαίνουν από τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Κοιτάζαμε φοβισμένοι».

Σε λίγους μήνες οι Αθηναίοι θα ένιωθαν την Κατοχή στο πετσί τους. Κυριολεκτικά. «Η δική μας οικογένεια δεν κατάλαβε την πείνα. Ο πατέρας μου ήταν διαχειριστής ενός κεντρικού ξενοδοχείου στη Σταδίου, στα Χαυτεία. Ηταν το ξενοδοχείο “Μπρίστολ” και οι Γερμανοί το επίταξαν πολύ γρήγορα. Εμεναν αξιωματούχοι των ναζί και φυσικά δεν τους έλειπε τίποτα. Ο πατέρας μου κατάφερνε να φέρνει στο σπίτι προμήθειες, ενώ ο Περικλής εργαζόταν στην Επιτροπή Σίτου, επομένως είχαμε λύσει το πρόβλημα με το ψωμί. Τόσο τυχεροί, που είχαμε την πολυτέλεια να βοηθάμε συγγενείς και γείτονες».

Αυτό δεν σημαίνει ότι η τραγωδία της πείνας ήταν κάτι μακρινό. Δύο εικόνες δεν θα τις ξεχάσει ποτέ στη ζωή του. «Είχα βγει από το ξενοδοχείο για να κάνω μια βόλτα. Ανηφόριζα τη Σταδίου και κάποια στιγμή βλέπω έναν άνθρωπο βουτηγμένο μέσα σε κάδο απορριμμάτων. Σε λίγα δευτερόλεπτα τα πόδια του, που εξείχαν, έπαψαν να κουνιούνται. Είχε πεθάνει μπροστά στα μάτια μου». Και μία ακόμα σκηνή. «Ηταν μια γριούλα, 75 χρόνων, που ετοιμαζόταν να φάει κάτι που έμοιαζε με τυρόπιτα, τρομερή πολυτέλεια για την εποχή. Ξαφνικά εκεί που ήταν έτοιμη να τη δαγκώσει, περνάει κάποιος και της την αρπάζει σχεδόν μέσα από το στόμα».

Σε ηλικία 14 ετών ο παππούς θα ενταχθεί στο ΕΑΜ και οι ιστορίες που ακούω με κάνουν να ανατριχιάζω. Συνειδητοποιώ ότι ζει από καθαρή τύχη. «Δεν είχαμε καμία αίσθηση κινδύνου». Και μετά η Απελευθέρωση. «Ημουν με τον κολλητό μου φίλο, τον Νότη, και θυμάμαι ήταν τέτοια η χαρά μας που πήγαμε από την Αθήνα μέχρι το σπίτι του στη Γλυφάδα με τα πόδια. Σε τρεις ώρες ακριβώς».

Ημερολόγια της εποχής

Ολα αυτά θα ακούγονται στα αυτιά της εγγονής του σαν ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Πάντως, η 28η Οκτωβρίου δεν είναι η αγαπημένη της γιορτή. Προτιμά το Πολυτεχνείο, μετά το 1940 και τελευταία η 25η Μαρτίου. Τη ρωτάω γιατί. Με αιφνιδιάζει όταν απαντάει «επειδή είναι πιο πρόσφατο», γιατί δεν περιμένω μια τέτοια εξήγηση από ένα δεκάχρονο κορίτσι. Τουλάχιστον, ζούσε ο δικός της μπαμπάς. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. «Με συγκινεί περισσότερο σαν ιστορία, ίσως επειδή μου φαίνεται περίεργο Ελληνες να σκοτώνουν Ελληνες, είναι πιο ασυνήθιστο». Οταν η συζήτηση επιστρέφει στο «Οχι», η Αννα μού δίνει να καταλάβω ότι την ενδιαφέρει περισσότερο η ζωή των απλών ανθρώπων εκείνη την εποχή. Και των φαντάρων που πολεμούσαν μέσα στα χιόνια. «Μου αρέσει πολύ όταν η δασκάλα στο ολοήμερο σχολείο μάς διαβάζει ημερολόγια ανθρώπων που έζησαν αυτά τα γεγονότα». Αλλά τους Ιταλούς δεν τους αντιπαθεί καθόλου. «Η Ιταλία είναι η αγαπημένη μου χώρα. Ξέρω ότι πολλοί πολεμούσαν επειδή ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Η Ιταλία πρέπει να είναι μια πανέμορφη χώρα. Εχω δει φωτογραφίες».

Το γιοφύρι της Άρτας

Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί γιατί γίνεται κάτι;

Πρόγραμμα Commenius- Ιστοσελίδα του Γυμνασίου Μακεδονίτισσας

Ακολουθεί η ιστοσελίδα του Γυμνασίου Μακεδονίτισσας. Αξίζει να διαβάσει κανείς τις εντυπώσεις των Κυπρίων μαθητών από την επίσκεψή τους στο σχολείο μας.
http://www.schools.ac.cy/gym-mak-nic/evropaika_prog.html

¨Ολα τα πήρε το καλοκαίρι

Μια υπέροχη δουλειά από τη φιλόλογο Κατερίνα Προκοπίου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην Α Γυμνασίου

13 φράσεις από τον Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες

Ανθρώπινα δικαιώματα

Ανθρώπινα δικαιώματα, συζητούμε γι΄αυτά, τα απαιτούμε αλλά σε πολλές περιπτώσεις, όπως αποδεικνύει και το επόμενο βίντεο, δεν τα γνωρίζουμε.

Υπάρχουν πράγματα αθέατα, που δε φαίνονται πάντοτε με γυμνό μάτι... Είναι στ' αλήθεια τυχεροί όλοι αυτοί που μπορούν να βλέπουν όλα εκείνα τα αθέατα, που είναι καλά κρυμένα απ΄τους πολλούς και που κατορθώνουν ακόμα και σήμερα μέσα στους άσχετους θορύβους να ξεχωρίζουν τα τραγούδια της ζωής για την αξία της στιγμής!

U2

Τα τραγούδια τους υμνούν την αγάπη και στέλνουν σε όλους μας πολλά μηνύματα κοινωνικά και πολιτικά. Μακάρι να παλεύουμε για πελώρια συναισθήματα και υπέροχες πράξεις.
Magnificent
Oh, oh, magnificent

I was born, I was born
To be with you in this space and time
After that and ever after
I haven't had a clue only to break rhyme
This foolishness can leave a heart black and blue, oh, oh

Only love, only love can leave such a mark
But only love, only love can heal such a scar

I was born, I was born to sing for you
I didn't have a choice but to lift you up
And sing whatever song you wanted me to
I give you back my voice from the womb
My first cry, it was a joyful noise, oh, oh

Only love, only love can leave such a mark
But only love, only love can heal such a scar
Justified, till we die you and I will magnify, oh, oh
Magnificent, magnificent, oh, oh

Only love, only love can leave such a mark
But only love, only love unites our hearts
Justified, till we die you and I will magnify, oh, oh
Magnificent, magnificent, magnificent

Καλή αρχή!

Πάμε πάλι απ' την αρχή με νέα δύναμη και καινούρια διάθεση. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί καθηγητές και μαθητές να δώσουμε μια όμορφη χρονιά στους εαυτούς μας και ας δουλέψουμε για το καλύτερο δυνατό με όσα έχουμε και μπορούμε. Το οφείλουμε καταρχάς σε μας! Καλή μας σχολική χρονιά.....

Πρόγραμμα Commenius στο σχολείο μας

Το σχολείο της Ματαράγκας συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα σύμπραξης σχολείων από την Κύπρο, την Πολωνία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Θέμα του προγράμματος αυτού είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. 

Οι μαθητές από τις χώρες αυτές  φιλοξενήθηκαν στη χώρα μας από 22-25 Απριλίου από τους μαθητές του σχολείου μας και είχαν τη χαρά, όπως αποδείχτηκε, πέρα από την αναμενόμενη ανταλλαγή αντιλήψεων και πολιτισμών, να αποκτήσουν νέους φίλους. Στη συνέχεια, οι μαθητές συνέχισαν την περιήγησή τους στην Αθήνα, επισκέφτηκαν το νέο μουσείο της Ακρόπολης και φυσικά περιδιάβηκαν στο λόφο της Ακρόπολης. 

Όλη η εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη για τους καθηγητές και μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αυτό και για όλο το σχολείο αλλά και για την τοπική κοινωνία συνολικά.

Καλή επιτυχία στους μαθητές της Γ λυκείου!!!

«TO BE ΓΥΝΑΙΚΑ OR NOT TO BE ΓΥΝΑΙΚΑ? »

Οι γυναίκες για πολλά χρόνια θεωρούνταν κατώτερες των ανδρών και έπρεπε να τους υπακούν-αν και το υπηρετούν είναι πιο κατάλληλη λέξη- και να είναι υποχείρια τους αφού «από την φύση τους ήταν αδύναμες» πράγμα που πολύ συχνά οδηγούσε στο να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης και να κακοποιούνται σωματικά, σεξουαλικά αλλά και ψυχολογικά. Στις μέρες μας, μετά από επίπονους και συνεχείς αγώνες κατόρθωσαν να αποκτήσουν δικαιώματα και να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης διαλογής αλλά ως ισότιμες με τους άνδρες.

Δυστυχώς όμως πολλές γυναίκες ισχυρίζονται ότι η ισότητα των δυο φύλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά και ότι συνεχίζουν να υπάρχουν φαινόμενα ρατσιστικής αντιμετώπισης των γυναικών και να γίνονται διακρίσεις εναντίον τους. Όσο και αν θα ήθελα να διαφωνήσω η κοινωνία μας βρίθει παραδειγμάτων.

Κατ’ αρχήν ιδιαίτερα σε κλειστές κοινωνίες σαν τη δικιά μας ποια δεν έχει ακούσει κυρίως από τους γηραιότερους αλλά και από νεότερους σχόλια του τύπου «άμα δεν ξέρεις να μαγειρεύεις πώς θ’ ανοίξεις σπίτι αύριο μεθαύριο;», «άλλο εσύ άλλο αυτός, είναι αγόρι εσύ είσαι κορίτσι», «ας το αυτό δε μπορείς εσύ είσαι κορίτσι» ή και την γνωστή ευχή «άντε και του χρόνου μ’ ένα καλό γαμπρό!!»; Όλα τα παραπάνω είναι εκφράσεις των αντιλήψεων για τις γυναίκες που κυριαρχούν στην κοινωνία μας, ότι δηλαδή η γυναίκα θα πρέπει να είναι καλή νοικοκυρά, καλή σύζυγός και καλή μητέρα, ότι αυτός είναι ο προορισμός της ζωής της και βασικά προσόντα που θα πρέπει να διαθέτει είναι η υπακοή, η πίστη και η ταπεινοφροσύνη. Οι αντιλήψεις αυτές είναι τα αίτια που πολλές οικογένειες απαγορεύουν στα νεαρά κορίτσια τις βραδινές εξόδους και που τα κατευθύνουν σε επαγγέλματα «κατάλληλα» για μια γυναίκα όπως δασκάλες και νηπιαγωγοί αποθαρρύνοντας τα να κάνουν κάτι παραπάνω και γενικότερα κλονίζουν την αυτοπεποίθηση τους και τις κάνουν να πιστεύουν ότι η κουζίνα είναι ο φυσικός χώρος της γυναίκας.

Ακόμη στον επαγγελματικό χώρο τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Πόσοι δεν έχουμε ακούσει περιστατικά όπου οι γυναίκες υπάλληλοι παίρνουν χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες υπαλλήλους ή για γυναίκες που απολύθηκαν επειδή έμειναν έγκυες ή ακόμη χειρότερα που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση; Ακόμη παρόλο που πολλές γυναίκες διαπρέπουν κάνοντας λαμπρές καριέρες από πολλούς εργοδότες οι γυναίκες εργαζόμενοι δεν αποτελούν την ιδανική λύση, πράγμα που φαίνεται και στο ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, αφού από το νόμο δικαιούνται περισσότερες άδειες και επιδόματα πράγμα που δεν τους συμφέρει καθόλου όχι μόνο οικονομικά αλλά και όσον αφορά την παραγωγικότητα καθώς επίσης και σωματικά οι γυναίκες δεν ανταποκρίνονται το ίδιο σε βαριές δουλείες όπως οι άνδρες.

Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι οι γυναίκες δεν έχουν εξισωθεί με τους άνδρες αλλά ότι απλά το χάσμα μεταξύ τους έχει μειωθεί σημαντικά όμως πολλά πρέπει να γίνουν για να εξαφανιστεί. Το σίγουρο είναι ότι για να γίνει αυτό δε χρειάζεται μια αναθεώρηση της νομοθεσίας αλλά η άρση των αναχρονιστικών αντιλήψεων που τροχοπεδούν την εξέλιξη των γυναικών, με άλλα λόγια για ν’ αλλάξουμε την κοινωνία πρέπει ν’ αλλάξουμε τους εαυτούς μας. 

Η μαθήτρια της Β Λυκείου
Ελίνα Παπακίτσου

Β΄ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΘΕΜΑ: «Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΦΙΛΟΙ, ΝΑΙ ΦΙΛΟΙ, ΕΙΠΕ

Με αφορμή ένα μαθητικό διαγωνισμό, βρίσκομαι με άλλους τέσσερις συμμαθητές μου και την υπεύθυνη καθηγήτριά μας στο γυφτομαχαλά, «στο γύφτικο σχολείο» όπως λένε οι ντόπιοι ή «στο 4ο διαπολιτισμικό δημοτικό», όπως λέγεται επίσημα απ’ το Υπουργείο Παιδείας. Το θέμα του διαγωνισμού: «η συμβίωση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία» και το ανήσυχο δημογραφικό μου πνεύμα, που σπάνια ασπάζεται τη θεωρία του ‘πίστευε και μη ερεύνα’ με σπρώχνουν να γράψω κάτι περισσότερο για τα παιδιά του γυφτομαχαλά.
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Δυο μαύρα μάτια με κοιτάζουν μ’ απορία προσπαθώντας να διαβάσουν στα δικά μου μάτια τις αγαθές προθέσεις μου. Με κοιτάζουν απορημένα εμένα και τους άλλους τέσσερις συμμαθητές μου. Δεν έχουν συνηθίσει τους μπαλαμό τόσο κοντά τους και η παρουσία ξένων παιδιών στο δικό τους σχολείο τα προβληματίζει.
Προσπαθώ να πιάσω κουβέντα, με το μελαψό αγόρι. Χαμογελώ αμήχανα. «Με λένε Σοφία» συστήνομαι, έτσι για να κάνω την αρχή. «Εσένα πως σε λένε;» ρωτάω το αγόρι. «Νικήτα» μου απαντά κοφτά. «Έχεις το ίδιο όνομα με τον ξάδερφό μου» λέω με μπερδεμένα συναισθήματα.. Δυο κόσμοι που ζουν τόσο κοντά, αλλά συνάμα τόσο μακριά ο ένας απ τον άλλο δεν είναι και τόσο εύκολο να ξανοιχτούν σε μια στιγμή. Μεγάλωσα με το φόβο των ανθρώπων αυτών. «Να φας όλο το φαΐ σου,» έλεγε η μάνα μου, «γιατί θα φωνάξω το γύφτο» απειλούσε. «Μην κλαις, γιατί θα σε στείλω στα γύφτικα,» απειλούσε η γιαγιά μου, όταν χαλούσα την ησυχία της και δεν την άφηνα να παρακολουθήσει το αγαπημένο της σήριαλ.

Κατά βάθος δεν ήξερα τίποτα για τους τσιγγάνους. Φόβο και προκατάληψη έκλεινα μέσα μου. Μα τώρα, θαρρώ είναι η κατάλληλη στιγμή να διαμορφώσω τη δική άποψη, αντικειμενικά και απρόσκοπτα, μέσα από τη συζήτηση με το Νικήτα. «Είσαι μαθητής Νικήτα;» Με κοιτάζει μόνο. Δεν απαντά, σαν κάτι να τον εμποδίζει. «Σε ποια τάξη πηγαίνεις;» ξαναρωτώ, θεωρώντας φυσικό ένα παιδί της ηλικίας του να πηγαίνει σχολείο. «Κανονικά στην έκτη» λέει και χαμηλώνει το βλέμμα του. «Γιατί; Δεν παρακολουθείς κανονικά τα μαθήματα;» ρωτώ διστακτικά. «Όχι, όχι, δεν είναι αυτό» βιάζεται ν’ απαντήσει. «Να, όταν μας είπαν πως θα πάμε σχολείο, χάρηκα πολύ, γιατί η μπάμπω έλεγε πως αν πάρουμε αλφαβητάρι στο χέρι, θα ζήσουμε καλύτερες μέρες εμείς οι τσιγγάνοι.» «Και πήγες στη πρώτη τάξη;» τον ρωτώ. «Ναι, με τα αδέρφια μου. Εμένα μου άρεσε το αλφαβητάρι, το μολύβι, η σάκα. Ο Κώστας και η Μαρία έλεγαν, πως δε μπορούν κλεισμένοι στην τάξη, σα φυλακή είναι το σχολείο» έλεγαν. «Εσύ νιώθεις φυλακισμένος;» «Για μας είναι βαρετό να γράφουμε και να διαβάζουμε και να κάνουμε ησυχία. Η δική μας ζωή είναι σαν το διάλειμμα, είναι χορός, είναι τραγούδι.» Τα μάτια του αστράφτουν. Μιλά για τον τρόπο ζωής του που τόσο αγαπά.
«Θα συνεχίσεις το σχολείο;» ρωτώ το Νικήτα. «Ναι, γιατί μια μέρα η μπάμπω μου είπε τη μεγάλη στεναχώρια της. Δε μπορούσε να βγάλει σύνταξη του ΟΓΑ. Αν είχε το αλφαβητάρι, θα τους κανόνιζε.» έλεγε. «Να το πάρω εγώ είπε, γιατί οι άλλοι αλλιώς θα με λογαριάζουν .» «Δίκιο έχει η μπάμπω» σκέφτηκα. «Η Μαρία, η αδερφή μου, λέει ότι είναι καλύτερα στο μαχαλά να παίζουμε, γιατί στο σχολείο αν κάνουμε αταξίες η δασκάλα μας φωνάζει.»
« Μωρέ εγώ θα πάω και ας με μαλώνει η δασκάλα» της είπα. «Το έχεις αποφασίσει Νικήτα να συνεχίσεις το σχολείο…» « Το έχω αποφασίσει μα με δυσκολεύει κάτι. Η δασκάλα θέλει να πηγαίνουμε καθαροί στο σχολείο. Στο τσαντίρι όμως δεν έχουμε, ούτε ζεστό, μα ούτε κρύο νερό. Νερό φέρνουμε με τα δοχεία απ’ την πόλη. Πώς να είμαι καθαρός; Όταν με βλέπει να χαλαλίζω το νερό φωνάζει η μάνα: τι θα πιούμε, με τι θα μαγειρέψουμε;» ρωτάει. «Τη φοβάμαι τη μάνα. Δέρνει, δέρνει πολύ.»
«Ο πατέρας σου συμφωνεί να πηγαίνεις στο σχολείο;» «Στο μαχαλά δεν έχεις δική σου γνώμη. Έχεις τη γνώμη του μαχαλά. Ο γείτονάς μου, λέει ότι δε χρειάζονται τα γράμματα και δε στέλνει τα παιδιά του σχολείο. Επηρεάζεται κι ο πατέρας μου. Να μην πας κι εσύ μου λέει.» «Κι εσύ πώς τα καταφέρνεις και συνεχίζεις;» τον ρωτάω. «Την άλλη μέρα, το ξεχνά. Όμως όταν έρχεται ο καιρός για δουλειές δε μου τη χαρίζει.. Σχολείο και κουραφέξαλα.» λέει. «Φορτώστε το φορτηγάκι πατάτες. Μη μυξοκλαίς εσύ, πρέπει να δουλέψουμε κι όχι να χασομεράμε στα σχολεία,» φωνάζει. Η Φωνή του Νικήτα ακούγεται μελαγχολική τώρα. Πώς να την τελειώσεις τη χρονιά, όταν το φορτηγάκι θα γυρίσει φορτωμένο πατάτες όλη την Ελλάδα; «Μην απογοητεύεσαι Νικήτα,» λέω «μπορεί να αργήσεις λίγο, μα θα το τελειώσεις το Δημοτικό κι ύστερα που ξέρεις, μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και να έρθεις στο Γυμνάσιο.»
Προσπαθώ να του τονώσω το ηθικό, να μη χάσει τις λιγοστές ελπίδες που του απέμειναν, να μη τσαλακώσει το όνειρό του, μέσα στο μπόγο που μαζεύει τα πράγματά του για να πάει κάπου αλλού με την οικογένειά του. «Δεν μπορείς να καταλάβεις το πνεύμα της φυλής μας, τους νόμους της…» λέει. «Μεγαλώνω, όσο περνάει ο καιρός. Μπορεί να είμαι μαθητής στο Δημοτικό, αλλά οι μεγάλοι θέλουν να με αρραβωνιάσουν. Σε λίγο μπορεί να παντρευτώ. Πώς θα φτάσω ως το Γυμνάσιο; Βλέπεις δεν έχει έρθει ο καιρός των τσιγγάνων για τα γράμματα.» λέει με παράπονο. Όχι μόνο η φωνή του, αλλά και το πρόσωπό του, τσακίστηκε από θλίψη. «Μπορείς να το αλλάξεις αυτό. Μη δεχτείς…» του λέω. «Μίλησέ τους για το όνειρό σου…»¨ Με σταματά. Θεωρεί ανώφελη κάθε προσπάθεια. «Πώς να ζήσω αποκομμένος απ’ τη φυλή μου; Σε σας δεν θα ανήκω ποτέ, όσα σχολεία κι αν τελειώσω θα είμαι ο τσιγγάνος. Για κείνους πάλι θα είμαι ο ανεπιθύμητος, που έγινε μπαλαμό. Χωρίς φυλή δεν έχω ελπίδα….
Τα λόγια πέτρωσαν στα χείλη μου. Πέρα από τους χορούς, τα τσαντίρια, τα πολύχρωμα φουστάνια, τη δίψα για μάθηση και το πάθος για ζωή είναι και κάτι άλλο που δεν φαίνεται με το μάτι, είναι ο άγραφος νόμος της φυλής. Ένας νόμος σκληρός και ανελέητος, που δεν μπορείς εύκολα να τον παραβείς. Απλώνω το χέρι μου. «Φίλοι, Νικήτα;» αυτό μόνο μπορώ να πω, για να δείξω, πως κι εγώ η ‘μπαλαμό’ μπορώ τουλάχιστον να αισθανθώ φιλία για έναν τσιγγάνο. Απλώνει κι εκείνος το δικό του. « Φίλοι, ναι , φίλοι» λέει. Τα λόγια του γεμίζουν το στόμα και τη ψυχή του. Χάρηκε που έκανε φίλη μια ‘μπαλαμό.’ Όμως βαθιά μέσα του μένει καλά κρυμμένο και ανεκπλήρωτο το όνειρο της μπάμπως … Κι εγώ νιώθω ένα κενό. Πώς μπορώ να δώσω φτερά στο όνειρο;

Σοφία Νταβάλια
Μαθήτρια της Β΄ Τάξης

Σκέψεις μιας μαθήτριας της Α Γυμνασίου του σχολείου μας

               Στη σημερινή εποχή ο ρόλος της τηλεόρασης είναι καθοριστικός για τη ζωή των ανθρώπων. Έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα κανάλια καθώς και οι εκπομπές και έτσι ο άνθρωπος έχει καθημερινά πολλές επιλογές στη διάθεσή του για ψυχαγωγία.

   Τις περισσότερες φορές όμως η ποσότητα δε συμβαδίζει με την ποιότητα. Αυτό συμβαίνει και με τις διάφορες εκπομπές ακόμα και με τα ενημερωτικά δελτία ειδήσεων. Υπάρχουν εκπομπές όπως: τα ριάλιτι, οι μεσημεριανές εκπομπές και κάποια τηλεπαιχνίδια που υποβιβάζουν τη νοημοσύνη των τηλεθεατών και δε σέβονται την αισθητική τους. Επίσης μέσω της τηλεόρασης προβάλλονται λανθασμένα πρότυπα ειδικά για τα παιδιά και τους νέους στα οποία το παν είναι η ομορφιά και το χρήμα. Ακόμα πάλι είναι πληκτικά με ψεύτικους ήρωες που απέχουν απ' την πραγματικότητα. Προβάλλονται επίσης πολλές σκηνές βίας και εγκληματικότητας.

   Οι περισσότεροι πιστεύουν όλους αυτούς τους δημοσιογράφους οι οποίοι λένε συνεχώς ψέματα με βάση το συμφέρον τους.              

                              Σαν παιδί ελπίζω κάποια στιγμή ο κόσμος να γίνει σωστός!!! 

                                                                      ΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΙΤΣΑ

Ανακύκλωση συσκευών

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση

Ας ελπίσουμε ότι τα σχολεία μας θα σφύζουν από μουσική της γνώσης και της δημιουργίας.....

Ιωάννης Μακρυγιάννης

Εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας κατά του ρατσισμού στο Γυμνάσιο – Λυκειακές Τάξεις Ματαράγκας «Το βιβλίο μας ταξιδεύει και μας εξανθρωπίζει»

Ο εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010 με τη συνδρομή της λογοτεχνίας στο Γυμνάσιο - Λυκειακές Τάξεις Ματαράγκας Καρδίτσας. Συγκεκριμένα, η συγγραφέας του βιβλίου «ο Αόρατος Πολ» Γιώτα Φώτου παραβρέθηκε στην εκδήλωση αυτή και συνομίλησε με μαθητές του σχολείου για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και γενικότερα για την πορεία της λογοτεχνικής συγγραφής. Η Γιώτα Φώτου εκτός των άλλων είναι δασκάλα και κατάγεται από το Δροσάτο Καρδίτσας.

Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία υπάρχουν στις μέρες μας καθώς όλοι καλούμαστε να ζήσουμε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και πιθανότατα δεν είμαστε ακόμη προετοιμασμένοι να μάθουμε να συμβιώνουμε με ανθρώπους άλλης νοοτροπίας, άλλων πολιτισμών. Οι ρατσιστικές συμπεριφορές έχουν τη ρίζα τους στην άρνηση αποδοχής του διαφορετικού και οφείλονται στο φόβο για το καινούριο και συχνά στην τάση και επιθυμία του ανθρώπου να θεωρεί ότι είναι καλύτερος από τον άλλο. Οι μετανάστες σε όλη την πορεία της ιστορίας έχουν υπάρξει θύματα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς και έχουν βιώσει την ξενοφοβία. Η παιδεία σε συνδυασμό με τη βαθιά αυτογνωσία και ενδοσκόπηση μπορούν να αποτελέσουν μια ελπίδα για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτού προβλήματος. Το σίγουρο είναι ότι όταν ο άνθρωπος ανοίγει την καρδιά του και την αγκαλιά του γίνεται περισσότερο άνθρωπος και είναι χωρίς καμιά αμφιβολία κερδισμένος.

Σίγουρα, μέσω μιας ιστορίας τα μηνύματα που περνούν είναι πάρα πολλά και το σημαντικότερο είναι ότι με τον τρόπο αυτό προβληματίζονται οι νέοι αναγνώστες χωρίς κανένα ίχνος διδακτισμού και επιτακτικής καθοδήγησης. Το συγκεκριμένο βιβλίο επιλέχθηκε γιατί ο βασικός του ήρωας, ο Αλ από την Αλβανία έρχεται στην Ελλάδα και αντιμετωπίζει μια πολύ δύσκολη κατάσταση παρά τις προσδοκίες του. Στην προσπάθειά του να ενσωματωθεί, πετυχαίνει το αντίθετο και ο μόνος άνθρωπος που τον στηρίζει είναι ο Αόρατος Πολ. Το βιβλίο με πολύ εναργή τρόπο παρουσιάζει την αδιαφορία και την περιφρόνηση που εισπράττει αυτό το παιδί από τους συμμαθητές του και από τη δασκάλα του και δίνει μια αισιόδοξη λύση για την τελική αποδοχή του Αλ και την προσαρμογή του στο νέο του περιβάλλον.

Οι μαθητές του Γυμνασίου είχαν διαβάσει το βιβλίο και είχαν ήδη εργαστεί πάνω σε αυτό τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι μαθητές εργάστηκαν σύμφωνα με το διαθεματικό πλαίσιο σπουδών κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου και συγκεκριμένα στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Η σύμπραξη και η συνεργασία διαφορετικών μαθημάτων και κλάδων (λογοτεχνία, εικαστικά, νεοελληνική γλώσσα) έδωσε τη δυνατότητα στους μαθητές να προσεγγίσουν πολύπλευρα το θέμα του ρατσισμού και να ενεργοποιήσουν τη φαντασία τους. Υπεύθυνες της εκδήλωσης ήταν η διευθύντρια του σχολείου κ. Σπυριδούλα Κάμπα και η φιλόλογος Δήμητρα Φυτιλή. Η εκδήλωση αυτή έγινε σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός.

παρουσίασηπολ

View more presentations from dem2008.

Αρχαίες εκφράσεις

Ρεντζέλος Δημήτρης, καθηγητής 1ου Ενιαίου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών

Στον καθημερινό λόγο, προφορικό και γραπτό, χρησιμοποιούμε συχνά εκφράσεις προερχόμενες από την αρχαία Ελληνική και την κοινή Ελληνιστική, τη γλώσσα της Αγίας Γραφής.

Καθώς είναι διάσπαρτες, σπαράγματα ,δίνουν στο λόγο σφρίγος και ζωντάνια, ενώ η άγνοιά τους δημιουργεί μερικές φορές αμηχανία.

Με αυτές ερχόμαστε σ΄ επαφή με παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, σε μικρή ηλικία με φυσικό και αβίαστο τρόπο έτσι ώστε η γνώση της σημασίας της χρήσης και προέλευσής τους να αποτελεί ένα καλό πνευματικό και γλωσσικό εφόδιο για το μαθητή.

- Αιδώς Αργείοι : Ντροπή σας, δεν ντρέπεστε καθόλου;

Όλα όσα είπατε στην αγόρευσή σας ήταν ψέματα. Γιατί τόση υποκρισία;

Αιδώς Αργείοι.

Φράση που φώναξε ο Στέντορας στην προσπάθειά του να παρακινήσει τους Αργείους να δείξουν θάρρος στον αγώνα εναντίον των Τρώων, μετά την αποχώρηση του Αχιλλέα από τη μάχη.

Ιλιάδα,Ε,787

- Αντίπαλον δέος : Αντίπαλος, αντίπαλη παράταξη. Ισορροπία προερχόμενη από το φόβο των δυο αντιπάλων.

Τώρα που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και χάθηκε το αντίπαλο δέος η Αμερική συμπεριφέρεται αλαζονικά.

Η φράση χρησιμοποιείται κυρίως από το Θουκυδίδη, Γ,11

- Από μηχανής θεός : Απροσδόκητη βοήθεια από άνθρωπο ή κάποιο γεγονός που εμφανίζεται απροσδόκητα και βγάζει από τη δύσκολη θέση δίνει λύση στο πρόβλημα.

Βρισκόταν σε απελπιστική οικονομική κατάσταση, αλλά το λαχείο που κέρδισε ήρθε σαν από μηχανής θεός και τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση.

Η φράση προέρχεται από το θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα, κατά το οποίο οι τραγικοί ποιητές εμφάνιζαν στη σκηνή πάνω σ΄ ένα είδος γερανού ένα θεό που έδινε λύση στην αδιέξοδη πλοκή του έργου.

- Αρχή άνδρα δείκνυσι : Η εξουσία αποκαλύπτει τις δυνατότητες του ανθρώπου δείχνει τις ικανότητες και το χαρακτήρα του.
Τώρα που είναι στην αντιπολίτευση κατηγορεί το δήμαρχο για ανικανότητα. Να δούμε τι θα κάνει όταν εκλεγεί αυτός αρχή άνδρα δείκνυσι.

Η φράση αποδίδεται στο Βίαντα, αρχαίο Έλληνα σοφό, παρόμοια άποψη εκφράζεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Σοφοκλή Αντιγόνη,62

- Ασκοί του Αιόλου : Λέγεται, όταν εμφανίζονται πολλά κακά, συμφορές.

Αν η γειτονική χώρα εξαπολύσει επίθεση εναντίον μας θα γίνει μεγάλο κακό, θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου.

Η φράση είναι από την Οδύσσεια. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από περιέργεια άνοιξαν ένα ασκί δοσμένο από τον Αίολο στον Οδυσσέα και αμέσως πετάχτηκαν οι άνεμοι και καθώς ήταν απομάκρυναν το καράβι τους από την πατρίδα και του έφερε στον νησί των Λαιστρυγόνων.

Οδύσσεια, κ, 1-56

- Άχθος αρούρης : Βάρος της γης άχρηστος Άνθρωπος που δεν προσφέρει τίποτε.
Συνέχεια ζητά δανεικά για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα κατάντησε άχθος αρούρης.

Ο Αχιλλέας στο διάλογό με τη μητέρα του αναφέρει ότι αισθάνεται άχθος αρούρης (βάρος της γης) μετά από μεγάλο διάστημα απραξίας και αποχής από τη μάχη.

Ιλιάδα,Σ,104

- Αχίλλειος πτέρνα :Το αδύνατο σημείο
Είναι σοβαρός και μετρημένος άνθρωπος, αλλά στο ποδόσφαιρο παθιάζεται και συμπεριφέρεται απρεπώς η αγάπη του για την ομάδα αποτελεί και την αχίλλειο πτέρνα του.

Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, κατά τον οποίο η μητέρα του Θέτις, όταν τον βάφτισε στο αθάνατο νερό, τον κράτησε από τη φτέρνα με αποτέλεσμα το σημείο εκείνο να μη βραχεί και να μείνει το μόνο απροστάτευτο. Μόνο στη φτέρνα μπορούσε να πληγωθεί.

- Βίος αβίωτος : Ζωή ανυπόφορη.
Τον απείλησε ότι θα του κάνει το βίο αβίωτο.

Η φράση αποδίδεται στο Χίλωνα, έναν από τους εφτά σοφούς της αρχαιότητας.

- Γαία πυρί μειχθήτω : Ας καταστραφούν όλα, ας γίνουν όλα τα πάνω κάτω.

Εμείς να πετύχουμε το στόχο μας και γαία πυρί μειχθήτω.
Η φράση αποδίδεται σε αρχαίο Έλληνα ποιητή.

- Γερανοί του Ιβύκου : απροσδόκητη αποκάλυψη του ενόχου.

Ο δράστης του εγκλήματος παρέμεινε για αρκετό διάστημα άγνωστος, έως ότου ήρθαν οι γερανοί του Ιβύκου, η κατάθεση του τελευταίου μάρτυρα που αποκάλυψε τον ένοχο.

Γύρω στα 550 π. Χ. ληστές επιτέθηκαν και τραυμάτισαν θανάσιμα τον ποιητή Ίβυκο. Τη στιγμή εκείνη πέρασαν από πάνω του ένα κοπάδι γερανοί (πουλιά) και τους παρακάλεσε να εκδικηθούν το θάνατό του. Λίγο αργότερα σ΄ ένα ανοικτό θέατρο της Κορίνθου κατά την παράσταση εμφανίστηκαν οι γερανοί και ένας θεατής ακούστηκε να λέει πανικόβλητος : Οι γερανοί του Ιβύκου: Οι εκδικητές .Έτσι οι θεατές κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο ένοχος.

- Γη και ύδωρ : Σύμβολα υποταγής ,πλήρης υποχώρηση.
Οι αντίπαλοι μας αντιστάθηκαν για λίγο, στο τέλος όμως παραδόθηκαν και μας έδωσαν γην και ύδωρ.

Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, κατά τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γήν και ύδωρ ως σύμβολο υποταγής σ΄ αυτούς.

Ηροδότου Ιστορία ,V,17-18

- Γόρδιος δεσμός : Δύσκολο πρόβλημα, άλυτο πρόβλημα.
Η υπόθεση ήταν τόσο μπερδεμένη που αποτελούσε γόρδιο δεσμό για τους δικαστές.

Η φράση λέγεται για δύσκολη κατάσταση σαν και αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα μπερδεμένο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό», που σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας.

Αρριαννού ,11,3

- Δαμόκλειος σπάθη : Απειλητικό πράγμα, απειλή.
Το ένταλμα που εκδόθηκε κρεμόταν ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του.

Η φράση προέρχεται από το επεισόδιο του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου, ο οποίος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο του, ενώ από πάνω του κρεμόταν από μια αλογότριχα ένα μεγάλο σπαθί.

- Διέβην τον Ρουβίκωνα : πήρα μια παράτολμη απόφαση.

Ο στρατηγός βρισκόταν σε δίλημμα τι να κάνει , στο τέλος όμως διέβη τον Ρουβίκωνα και εξαπόλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των εχθρών.

Η φράση αναφέρεται στον Ιούλιο Καίσαρα που το 49 π.Χ. πήρε την παράτολμη, απόφαση να κηρύξει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία και γι΄ αυτό πέρασε με το στρατό του τον ποταμό Ρουβίκωνα ,κατευθυνόμενος προς την Ρώμη.

- Δούρειος Ίππος : Προσφορά επικίνδυνη. Ό,τι φαίνεται σαν δώρο, ενώ στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνο. Ο δόλιος και επικίνδυνος.

Η πρόταση για συμφωνία που διατυπώνουν οι αντίπαλοι για να δείξουν τις καλές τους προθέσεις αποτελεί δούρειο ίππο, γιατί έτσι θέλουν να εξυπηρετήσουν μόνο τα συμφέροντά τους.

Η φράση είναι παρμένη από τον Όμηρο. Οι Έλληνες χάρισαν στους Τρώες ένα ξύλινο άλογο ως αφιέρωμα στους Θεούς, ενώ μέσα βρισκόταν ο Οδυσσέας με τους συντρόφους τους και πρώτοι άρχισαν την καταστροφή της Τροίας.
Οδύσσεια, λ,529

- Δρακόντεια μέτρα : αυστηρά μέτρα, σκληρά μέτρα.
Η αστυνομία πήρε δρακόντεια μέτρα για να αποτρέψει βίαια επεισόδια στο κέντρο της πόλης.
Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα, αρχαίο νομοθέτη της Αθήνας που ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε τον 7ο αιώνα π.Χ.

- Eξ απαλών ονύχων : από μικρό παιδί, από νηπιακή ηλικία.
Είμαστε πολύ φίλοι και γνωριζόμαστε εξ απαλών ονύχων.
Η φράση χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος μαλακά νύχια.

- Έξεστιν Κλαζομενίοις ασχημονείν : Επιτρέπεται στους Κλαζομενίους να φέρονται με απρέπεια.
Η φράση χρησιμοποιείται υποτιμητικά για όσους συμπεριφέρονται με απρέπεια και δηλώνει ότι η απρέπεια είναι δικό τους γνώρισμα.
Την φράση είπαν οι Έφοροι της Σπάρτης για τους Κλαζομένιους, κατοίκους των Κλαζομενών, πόλης της αρχαίας Ιωνίας, όταν οι αντιπρόσωποί τους λέρωσαν τους θρόνους τους στη γερουσία.
Αιλιανού Ποικίλαι Ιστορίαι,2,15

- Έπεα πτερόεντα : Λόγια του αέρα.
Θέλω αποδείξεις γι΄ αυτό το ζήτημα, γιατί όσα λες είναι «έπεα πτερόεντα» και δεν με πείθεις.

Ποιητική Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια, όταν βγαίνουν από το στόμα μας τα παίρνει ο αέρας και πετούν.

Ιλιάδα,Α,201

- Επί ξυρού ακμής : στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο.

Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, είναι επί ξυρού ακμής και πρέπει να πάρουμε ορθές και ταχύτατες αποφάσεις.

Ομηρική φράση, ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον ξεσηκώσει για πόλεμο εναντίον των Τρώων.

Ιλιάδα,Κ,173

- Εκατόμβη : Τεράστια θυσία πολλά θύματα.

Στη διάρκεια του β΄ παγκοσμίου πολέμου υπήρξαν Εκατόμβες, πράγμα που δεν πρέπει να ξεχάσει η ανθρωπότητα.

Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία, προσφορά προς τους θεούς από εκατό βόδια.

Υπάρχει πολλές φορές στον Όμηρο. Ιλιάδα , Α,65

- Ες αύριον τα σπουδαία : Αύριο θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά.
Έλα τώρα ας διασκεδάσουμε σήμερα, έχουμε καιρό γι΄ αυτά. Ες αύριο τα σπουδαία .

Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν πήρε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα.

Πλουτάρχου Πελοπ.,10

- Ή ταν ή επί τας : Η να την φέρεις νικητής ή να σε φέρουν πάνω της νεκρό, ή θα καταφέρουμε ή θα αποτύχουμε, ό,τι θέλει ας γίνει.

Ο αγώνας είναι δύσκολος αλλά πρέπει να αγωνιστούμε μέχρι τέλους , ή ταν ή επί τας.
Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο.
Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16

- Ήξεις αφήξεις : Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει σταθερή άποψη, αλλά αλλάζει συνεχώς γνώμη.

Πρέπει να ξέρεις ότι και εσύ έχεις ευθύνη για την κακή κατάσταση που βρίσκεσαι, γιατί δεν πήρες μια σταθερή απόφαση, συνέχεια ήσουν «ήξεις αφήξεις».

Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών «ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.

- Κέρβερος : Σκληρός, ανυποχώρητος.
Παρά τα παρακάλια μιας ο φύλακας δεν μας άφησε να περάσουμε. Ήταν αληθινός Κέρβερος.
Από το όνομα του τέρατος που φύλαγε τον Άδη και δεν άφηνε κανένα να μπει μέσα.

- Η κεφαλή της Μέδουσας : Λέγεται για ό,τι είναι αποκρουστικό, για ό,τι δεν αντέχει να το βλέπει κανείς.
Το θέαμα ήταν αποκρουστικό και ανυπόφορο, όπως η κεφαλή της Μέδουσας.

Η φράση προέρχεται από το μύθο της Μέδουσας που απολίθωνε όποιον την κοιτούσε

Ησίοδου Θεογονία, 1270

- Κέρας Αμαλθείας : Πλούτος, αφθονία

Παρόλο που ήταν τα χρόνια δύσκολα αυτός με την κληρονομιά που πήρε είχε το κέρας της Αμαλθείας.

Η φράση προέρχεται από το περιστατικό όπου η Αμαλθείας έτρεφε το μικρό δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.

- Καυδιανά δίκρανα : Λέγεται στη φράση "περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα", αναγκάζομαι να υποστώ ταπεινώσεις.

Η φράση προέρχεται από την ταπεινωτική ήττα του ρωμαϊκού στρατού στο Καύδιο, στην Αππία οδό, όπου ο ρωμαϊκός στρατός υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από ένα ζυγό σε σχήμα Π κατασκευασμένο από δόρατα (καυδιανά δίκρανα).

- Και συ τέκνον Βρούτε; Λέγεται για κάποιο άνθρωπο, που ξαφνικά στρέφεται εναντίον μας.

Τη φράση είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε τον Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.

- Κόπρος του Αυγείου : Μαζεμένες ατασθαλίες, καταστάσεις που δύσκολα διορθώνονται.

Όταν έγινε έλεγχος από τον επόπτη αποκαλύφθηκαν πολλά σκάνδαλα και ο υπουργός έδωσε εντολή να καθαριστεί αμέσως η κόπρος του Αυγείου.

Η φράση προέρχεται από ένα άθλο του Ηρακλή, όταν καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.

- Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα : Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματά τους και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια.

Αφού είσαι τόσο δυνατός απόδειξέ το, μη λες μόνο λόγια ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Η φράση προέρχεται από τον Αισώπειο μύθο «Ανήρ Κομπαστής», σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση.

Αισώπου Μύθοι, «Ανήρ Κομπαστής»

- Mηδένα προ του τέλους μακάριζε : Μην καλοτυχίζεις κανένα, πριν να δεις το τέλος του.
Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια.
Ηροδότου Ι. 32. 7

- Κύκνειο άσμα : Η τελευταία πράξη, το τελευταίο έργο, η τελευταία ενέργεια κάποιου.

Με αυτή τη διδασκαλία, που αποτελεί το κύκνειο άσμα του, ο δάσκαλος αποσύρεται και συνταξιοδοτείται.
Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατο του.
Πλάτωνος, Φαίδων 84,Ε

- Ιστός της Πηνελόπης : Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει.

Χρόνια προσπαθούν να τελειώσουν τα έργα για την κατασκευή του λιμανιού και δεν το κατόρθωσαν ακόμη έχουν καταντήσει σαν τον ιστόν της Πηνελόπης.

Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται πως η Πηνελόπη ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία.
Οδύσσεια, τ,149

- Κουτί της Πανδώρας : Συνδυασμένοι επιδρομή συμφορών η εμφάνιση πολλών κακών ταυτόχρονα.

Εκείνη τη χρονιά πολλές συμφορές χτύπησαν την πόλη, λες και άνοιξε το κουτί της Πανδώρας.

Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, κατά την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα σαν δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο απ΄όλες τις συμφορές κι έτσι μόλις το άνοιξε βγήκαν έξω τα κακά, εκτός από την ελπίδα.

- Ο κύβος ερρίφθη : Η απόφαση πάρθηκε.

Ο Υπουργός υποσχέθηκε ότι το έργο θα προχωρήσει. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κύβος ερρίφθη.

Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο.

- Κλίνη του Προκρούστη : Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος θέλει να προσαρμόσει την πραγματικότητα σ΄ ένα αυθαίρετο σχήμα, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.

Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι πέρασε τον εκλογικό νόμο από την κλίνη του Προκρούστη για να έχει ίδιο όφελος.
Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη που έδενε τα θύματά του στο κρεβάτι του κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, για να τους φέρει σε μήκος ίσο με το κρεβάτι.

- Μέμνησο των Αθηναίων : Μην ξεχάσεις να εκδικηθείς τους αντιπάλους σου.

Οι αντίπαλοι πρέπει να πληρώσουν τα κατά που μας έκαναν «μέμνησο των Αθηναίων».

Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο υπενθυμίζοντας του ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, γιατί συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων.

Ηροδότου, V.105

- Μερίς του λέοντος : Το μεγαλύτερο μέρος το μεγαλύτερο κομμάτι.

Η μοιρασιά δεν ήταν δίκαιη, γιατί ο μεγαλύτερος αδελφός πήρε τη μερίδα του λέοντος και στους υπόλοιπους έμειναν ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία.

Από το μύθο του Αισώπου «Λέων και αλώπηξ».

- Κομίζω γλαύκας εις Αθήνας : Λέω πράγματα πασίγνωστα, σαν να ήταν άγνωστα.
Κομίζεις γλαύκα εις Αθήνας λέγοντας μας ότι η παχυσαρκία βλάπτει την υγεία.

Η φράση λέγεται γιατί στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν πασίγνωστη, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π.

Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301.

Η πόλη των πηγαδιών-Χόρχε Μπουκάι

Κική Δημουλά

Άνοιξη

Το ταξίδι του χαρταετού στον κόσμο!

Απαραίτητο συστατικό της Καθαράς Δευτέρας, ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στην Άπω Ανατολή πριν από 3.000 χρόνια. Παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους αλλά και σημαντικό βοήθημα στην επιστήμη και τις μεταφορές, ο χαρταετός έχει κάνει το ταξίδι του σε ολόκληρο τον κόσμο.

Από τις αρχές του κόσμου, ο άνθρωπος ονειρευόταν να πετάξει σαν τα πουλιά – ένα όνειρο που διαφαίνεται σε γραπτά και εικόνες που χρονολογούνται από το 500 π.Χ. Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονική στιγμή και η τοποθεσία που ο πρώτος χαρταετός ανέβηκε στον ουρανό, όμως πιστεύεται ότι οι Κινέζοι έκαναν την αρχή με μια κατασκευή που αντέγραφε τη μορφή των πουλιών. Σίγουρο είναι ότι περισσότερες από δυο χιλιετίες πριν να ανακαλύψει ο Νεύτωνας τη δύναμη της βαρύτητας, η εφεύρεση του χαρταετού τροφοδοτούσε την επιθυμία του ανθρώπου να νικήσει τη βαρύτητα.

Ενώ οι πρώτες πτήσεις χαρταετών φαίνεται να εντοπίζονται στην Άπω Ανατολή και την Αίγυπτο, ο χαρταετός πέρασε τη δική του «Οδύσσεια» ακολουθώντας αρχαίες διαδρομές. ‘Έτσι υιοθετήθηκαν από όλες σχεδόν τις ηπείρους, αποκτώντας νέες μορφές και δημιουργώντας μύθους γύρω από αυτούς καθώς έκαναν την εμφάνισή τους στους διάφορους πολιτισμούς.

Ο χαρταετός στην Αρχαία Κίνα

Οι χαρταετοί έκαναν στην Κίνα την εμφάνιση τους περισσότερα από 3.000 χρόνια πριν. Εκεί ήταν διαθέσιμα και τα κατάλληλα υλικά για την κατασκευή τους: καλάμια bambou για το πλαίσιο, και μετάξι για το πανί και την ουρά. Ο χαρταετός είχε τότε στην Κίνα μυθική και θρησκευτική διάσταση. Αργότερα, η χρήση του χαρταετού δοκιμάστηκε από διάφορους ερευνητές σαν επιστημονικό όργανο. Από την Κίνα, ο χαρταετός ταξίδεψε σε όλη την Ασία, έπειτα στην Ευρώπη, ενώ σήμερα ο χαρταετός εντοπίζεται ακόμα και στην Αμερική και την Αυστραλία.

Χαρταετός και επιστήμη

Ο Αμερικανός διπλωμάτης και επιστήμονας Benjamin Franklin πειραματίστηκε με τους χαρταετούς για να ερευνήσει τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα. Μελέτες χρησιμοποιώντας χαρταετούς έκανε επίσης και ο φυσικός και εφευρέτης Alexander Graham Bell.

Ξεκινώντας από τα 1890 και συνεχίζοντας για περίπου 40 χρόνια, οι χαρταετοί-κουτιά, οι οποίοι αποτελούνταν από δυο ή περισσότερα κουτιά, χρησιμοποιήθηκαν για να στέλνουν στον αέρα μετεωρολογικά όργανα ώστε να μετρήσουν την ταχύτητα του αέρα, τη θερμοκρασία, τη βαρομετρική πίεση και την υγρασία.

Ο χαρταετός στην εξέλιξη των μεταφορών

Στις 12 Νοεμβρίου του 1894, ο Lawrence Hargrave ανυψώθηκε από το έδαφος χρησιμοποιώντας τέσσερις χαρταετούς. Ο Hargrave προσπαθούσε προφανώς να εφεύρει το αεροπλάνο!

Δημιούργησε διάφορα είδη χαρταετών και ανεμόπτερων καθώς και εφηύρε τον περιστροφικό κινητήρα. Δεν κατοχύρωσε ποτέ καμία από τις εφευρέσεις του προτιμώντας να είναι διαθέσιμες για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Μάλιστα κατηγορούσε και επιτιθόταν σε αυτούς που πειραματίζονταν μυστικά με σκοπό να κερδοσκοπήσουν από τις εφευρέσεις τους.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου του 1903, ο Samuel Franklin Cody διέσχισε τη Μάγχη με ένα όχημα που κινούσαν χαρταετοί.
Στον καιρό του πολέμου

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, οι χαρταετοί χρησιμοποιήθηκαν για να σηκώνουν στρατιωτικούς παρατηρητές σε τέτοια ύψη από όπου θα μπορούσαν να παρατηρήσουν τις κινήσεις των εχθρικών στρατευμάτων.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου (1939-1945), οι χαρταετοί χρησιμοποιήθηκαν σαν στόχοι βολής.

Πηγή: http://news.pathfinder.gr/periscopio/kite_history.html

Πολιτιστικός αναλφαβητισμός

Δεν ξέρω αν η δημόσια τηλεόραση είναι πιστή αντανάκλαση της ελληνικής κοινωνίας σήμερα. Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτήν συνήθως επικαλείται για να εφαρμόσει ή να δικαιολογήσει συγκεκριμένες στρατηγικές και επιλογές. Να υποθέσουμε αίφνης ότι ο σχεδόν αποκλεισμός του πολιτιστικού τομέα, ιδιαίτερα του σύγχρονου, οφείλεται σε καλλιτεχνικό αναλφαβητισμό του τηλεοπτικού κοινού, ή ότι η ελλιπέστατη επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο που δεκαετίες τώρα εξαντλείται στα ψιλά των ειδήσεων υπαγορεύεται από την εθνική μας εσωστρέφεια; Δεν είναι της ώρας να δούμε πόσο πραγματική ή πλαστή είναι η εικόνα που σχηματίζει η δημόσια τηλεόραση για το κοινό της, βασιζόμενη μάλιστα αποκλειστικά σε ακροαματικότητες και ποσοτικά κριτήρια. Οπωσδήποτε όμως η εικόνα αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να αναπαράγεται και να διαιωνίζεται. Οπου υπάρχει αναλφαβητισμός γεννιέται η ανάγκη για σχολεία και γνώση και όχι το αντίθετο. Αν δεν υπάρχουν «επαρκείς» τηλεθεατές, ο δημόσιος θεσμός έχει υποχρέωση να τους δημιουργήσει. Να κεντρίσει το ενδιαφέρον, τη φαντασία, την κριτική σκέψη διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων, να γεννήσει νέες γνωστικές και πνευματικές ανάγκες. Να περάσει μπροστά από την κοινωνία. Από την άλλη μεριά, η πρόσβαση στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία και στη γνώση σε όλους τους τομείς είναι ζήτημα δημοκρατίας και σεβασμού σε όλους τους πολίτες.

Η μεταναστευτική κινητικότητα των τελευταίων χρόνων και κυρίως η ψηφιακή επικοινωνία αλλάζουν ριζικά την ελληνική κοινωνία και τον κόσμο γενικότερα. Απέναντι σε αυτή τη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα, η δημόσια τηλεόραση- όπως άλλωστε και όλοι οι πολιτιστικοί και εκπαιδευτικοί θεσμοί- δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη. Περιμένουμε να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο και τις πολιτικές της σε μια προοπτική αποπεριθωριοποίησης των μειονοτήτων και ανάπτυξης ενός διαπολιτισμικού διαλόγου μέσα στην ελληνική κοινωνία αλλά και σύγκλισης του τοπικού με το παγκόσμιο. Σε αυτή την προσπάθεια οι συνέργειες και τα δίκτυα επικοινωνίας μεταξύ των προαναφερθέντων θεσμών επιβάλλονται περισσότερο από ποτέ. Η δημόσια τηλεόραση έχει όλη τη δύναμη να στείλει ανθρώπους στα μουσεία, στις βιβλιοθήκες, στο θέατρο, στον κινηματογράφο. Χρειάζεται σχέδιο και εμπνευσμένους ανθρώπους να το υλοποιήσουν.

Η κυρία Αννα Καφέτση είναι πρόεδρος του ΔΣ και καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

Ένα μαθητικό project

Πλάτωνας - Απολογία Του Σωκράτη

Ο δεκάλογος της ευτυχίας για το 2010

Εφημερίδα Τα Νέα, Δημοσίευση: 5-1-2010

Η αρχή του νέου χρόνου είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για έναν γιατρό να μας ενθαρρύνει να υιοθετήσουμε υγιεινότερο τρόπο ζωής και να δώσει συμβουλές για τη διατροφή, την άσκηση, το αλκοόλ και το τσιγάρο.

Όμως φέτος ίσως θα έπρεπε να επικεντρωθούμε λιγότερο στη σωματική μας υγεία και περισσότερο στο να είμαστε πιο ευτυχείς, λέει ο γιατρός της εφημερίδας «Τάιμς» του Λονδίνου δρ Μαρκ Πόρτερ. Και παρέχει δέκα συμβουλές για να ένα πιο ευτυχισμένο 2010.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ. Παρ΄ ότι πολλοί βρίσκουν τη ρουτίνα καθησυχαστική, είναι καλό να προσθέτουμε ποικιλία. Μικρές αλλαγές αρκούν: πηγαίνετε κάπου αλλού διακοπές, κόψτε τα μαλλιά σας σε άλλο κομμωτήριο, αγοράστε ρούχα από ένα νέο κατάστημα. Δοκιμάστε μια καινούργια δραστηριότητα: οδηγήστε αγωνιστικό αυτοκίνητο, κάντε ιππασία, πηγαίνετε στην όπερα, μάθετε χορό, μουσική ή ζωγραφική. Ακόμα κι αν νομίζετε ότι δεν σας ταιριάζουν, μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα με το αποτέλεσμα.

ΒΑΛΤΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ. Είναι καλό να θέτετε εφικτούς στόχους ώστε να αποφύγετε την απογοήτευση, όμως είναι ακόμα πιο σημαντικό να βάζετε έναν μεγάλο στόχο- για παράδειγμα εγώ που δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 500 μέτρα, κατόρθωσα μέσα σε 6 μήνες να τρέξω στον Μαραθώνιο του Λονδίνου. Η χαρά όταν επιτύχουμε κάτι σημαντικό μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας.

ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΣΑΣ. Ένας στους τρεις πολίτες γνωρίζει κάποιον που έχει έντονα ξεσπάσματα θυμού. Ένας στους οκτώ ανησυχεί για τον δικό του θυμό, αλλά συχνά ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια. Κατ΄ αρχήν πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο θυμός δεν είναι ψυχολογική νόσος, αλλά ένα φυσιολογικό και υγιές συναίσθημα που γίνεται θέμα μόνο όταν προκαλείται σε στιγμές που δεν πρέπει. Επίσης, είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν θυμώνουμε δεν κερδίζουμε τίποτα και να μάθουμε κάποιες βασικές τεχνικές για να τον ελέγχουμε.

ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΕΣ. Το να βοηθάμε άλλους μπορεί να είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικό, αλλά χρειάζεται προσεκτικός σχεδιασμός. Πριν αποφασίσουμε ποιον ή σε τι να βοηθήσουμε, ας ερευνήσουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες.

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούμε για πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να αλλάξουμε. Διαφορετικά, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αυξάνεται το άγχος και η πιθανότητα μυριάδων προβλημάτων υγείαςαπό δυσπεψία έως υπέρταση.

ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ. Εάν χαμογελάτε και είστε ευγενικοί έχετε πολύ περισσότερες πιθανότητες να αντιδράσει καλύτερα όποιος συναντάτε. Ξέρουμε ότι είναι αποτελεσματικό, οπότε γιατί να μη χαμογελάτε πιο συχνά;

ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ. Είναι σημαντικό να καλομαθαίνετε τον εαυτό σας πότε πότε και δεν υπάρχει τίποτα πιο χαλαρωτικό από ένα μασάζ. Εάν δεν το έχετε κάνει και δεν έχετε νιώσει την απόλαυση που ακολουθεί, χάνετε μια από τις μεγαλύτερες ηδονές στη ζωή και τον ορισμό της χαλάρωσης.

ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΙΝΕΤΕ. Η εποικοδομητική κριτική μπορεί να βοηθά, αλλά ο έπαινος βοηθά ακόμα περισσότερο. Οι γονείς συχνά μαθαίνουν ότι το καρότο είναι καλύτερο από το μαστίγιο, όμως δείχνουμε διστακτικοί να μεταφέρουμε αυτή τη γνώστη σε άλλους τομείς της ζωής μας. Δοκιμάστε το για μια εβδομάδα και παρακολουθήστε τα αποτελέσματα.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΕΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. Εάν κοιμάστε ακόμα στο στρώμα που είχατε πριν από 15 χρόνια, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χάνετε. Ένα καλό κρεβάτι είναι το κλειδί για καλό βραδινό ύπνο, ο οποίος καθορίζει τη διάθεσή σας την επόμενη ημέρα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗ ΖΗΛΕΙΑ. Η ζήλεια είναι «διαβρωτικό» συναίσθημα. Τι σημασία έχει εάν ο γείτονας αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο, η φίλη σας φορά το τελευταίο μοντέλο γνωστής μάρκας και ο συνάδελφος έχει το τελευταίο iΡhone; Περάστε καλά με όσα έχετε- συμπεριλαμβανομένων φίλων και οικογένειας- αντί να στενοχωριέστε για όσα δεν έχετε.